Wiosna nas tak otumania
Dusi jak wonne kwiecie
Garnie nas do kochania
I zatracania się w świecie
Prowadzi nas do obłędu
Bezmyślność w nas powoduje
Serca pobudza do pędu
I zmysły nam odejmuje
Lecz mnie się to otumanienie
W połowie grudnia zdarzyło
Słodkie jak senne marzenie
Rozsądku mnie pozbawiło
Powiesz mi, że to dziwne
Bo w grudniu kwiaty nie rosną
A ja odpowiem: przeciwnie
Bo to Ty byłeś mi wiosną
ВЫ ЧИТАЕТЕ
WIERSZE - długo skrywane
ПоэзияZbiór moich wierszy, czyli gorzko-słodkiej twórczości młodej dziewczyny, która czuje za mocno i lubi wszystko romantyzować. Są troszkę, jak dziecko Osieckiej, Różewicza i może Przybosia... Zapraszam do czytania! „Ukrywam się pod kurtyną wierszy dług...
