"Zimowy chłopiec"
alternatywny tytuł: "Łapie mnie smutek i nostalgia, muszę to gdzieś z siebie wyrzucić więc piszę marne wiersze"
Chłopiec zimowy serce miał z lodu,
oczy brązowe niby cynamon.
Chłopiec ten, mimo swojego chłodu,
umiał mnie ogrzać w zamknięciu swych ramion.
Rzucił pół słowa - serce poruszył,
rozpalił we mnie ognistą nadzieję,
że to ja właśnie lód w nim rozkruszę
śniegi roztopię, przepędzę zawieje
Mimo mych starań, On wciąż był chłodny
Na nic się serce moje tu zdało.
I już dziesięć innych, tak do mnie podobnych
W jego ramionach zagrzać się chciało
Zostałam sama z zamiecią w głowie.
Choć wokół zima - ja ciągle płonę
Zimowy chłopiec zostawił po sobie
garść bladych wspomnień i chłód swoich dłoni.
CZYTASZ
WIERSZE - długo skrywane
PoetryZbiór moich wierszy, czyli gorzko-słodkiej twórczości młodej dziewczyny, która czuje za mocno i lubi wszystko romantyzować. Są troszkę, jak dziecko Osieckiej, Różewicza i może Przybosia... Zapraszam do czytania! „Ukrywam się pod kurtyną wierszy dług...
