Death and Storm

5

Ka Beth looked at me worriedly, "Kilala mo 'yong lalaking laging napaparito?" This time, I was sure he was pertaining to Storm.

"Madalas po ba talaga siya rito?" Nanginginig kong tanong, bahagya pa ngang nalunod ang boses ko sa lakas ng ulan. And how mean of me to let Storm outside the storm.

"Hmm," nag-isip pa si Ka Beth, "Oo. Madalas n'ong unang dalawang taon, ngunit n'ong huling tatlong taon, naging bihira na."

Tumango ako. It was the last three years na pumunta siya sa Olympian World, hence it would be really hard for him to visit the mortal world. Ang ipinagtataka ko lang, bakit siya laging dumadalaw dito? Should I give him a chance to explain?

Pero... kung pagbibigyan ko siya ngayon, paniguradong bibigay ang mga pader na tinayo ko.

Huminga ako nang malalim, at napapikit sa lakas ng kidlat. Nag-alala naman si Ka Beth, "Hindi mo ba muna papapasukin iyong lalaki?"

Hindi ako nakasagot agad, pero umiling din naman ako. "May masisilungan naman siya kung sakali. Hindi naman siya tanga para manatiling nagpapaulan."

Nang una naisip ko na hindi naman siya tatablan ng sakit dahil diyos naman siya, pero nakalimutan ko rin na isa na nga pala siyang mortal.

Naligo ako at nagpalit ng damit kahit hindi naman ako tatablan ng sakit. Nasanay na rin ako. Everytime na mauulanan ako noon, ay lagi akong pinapaalalahanan ni Thanatos na maligo muna para hindi ako magkasipon. I shut my eyes upon remembering the memory.

I looked at my bracelet. Sadly, it only works for me. Kung ibibigay ko 'to kay Storm, hindi rin siya makakaalala.

I have a fair share of wrongs in our so-called relationship. Minadali ko ang lahat dahil inakala kong siya parin ang Thanatos na kilala ko, pero mali ako. It was selfish of me to decide things like that, without even hearing his own side.

Umakyat na ako sa attic, pero bigla ko na namang naalala na nasa labas pa si Storm. Mula sa bintana sa attic ay sinilip ko siya, at laking gulat ko nang makita pa rin siyang nakaluhod kung saan ko siya iniwan. His hands were clasped together, and he was looking down, his hair covered his face. What?! Isang oras na ang nakalipas mula n'ong naligo ako, at nandiyan pa rin siya?

I felt physical pain in my heart. Nagpapaawa ba siya? Then, damn! Effective! Sobrang effective sa'kin! Ang akala ko ba ay hindi siya tanga? Why is he still kneeling there? Hindi pa siya sumilong!

Padabog akong bumaba sa attic at nag-isip. Should I let him in? Should I dismiss him, and send him to the Olympian World? Should I just give him... an umbrella? Argh! Stupid! Hindi ko siya maintindihan!

"Hija, baka magkasakit sa ulan ang binata doon," sabi ni Ka Beth sa'kin. Nagulat naman ako sa tanong niya, "Balak mo ba siyang patayin?" She wasn't even joking. She was serious!

I scoffed, "No! I can't let him die again because of me!"

"Again?" Takang tanong ni Ka Beth. "Siya ba si... Thanatos?" Maliit akong tumango. Opo, yes po. He's Thanatos' reincarnation. The man whom I owe my life, meaning hindi ko rin dapat pabayaan ang reincarnation niya. Tama, papasilungin ko siya dahil may utang na loob ako kay Thanatos at hindi dahil siya si Storm. It's convincing, right?

I opened the door and the umbrella. Nag-angat siya ng tingin, pero dahan-dahan lang 'yon. His body was shaking, trembling because of the rain. Hindi na yata nakatakas ang pag-aalala sa mata ko kaya't maliit siyang ngumiti.

His mouth gaped open to speak, but there were no words spoken. Siguro ay masyado siyang mahina para makapagsalita, o baka naman dahil sa lakas ng ulan ay hindi siya maririnig.

Napalunok ako bago ako maglakad papunta sa kaniya. Mabuti nalang at naulan, hindi niya ganoong mapapansin kung may tumulo mang luha. Why am I such a crybaby for him?

"Pumasok ka muna sa loob, at bukas babalik ka na sa Olympian World," diretsong sabi ko pero sumablay ako sa parteng babalik siya. I stuttered a bit, but it doesn't matter. Hindi naman niya siguro napansin 'yon dahil ng ulan.

Hindi naman siya tumayo. Umirap ako at nilahad ang kamay sa kaniya. A tear fell, at nanginig na nga po ang boses ko, "Let's go inside, Storm."

Mas lalo siyang nag-angat ng tingin. He looked at my eyes na para bang may hinahanap, and I'm afraid that my eyes would show my true emotions. I feel my eyes twitch because of his stare.

"Pwede?" Maliit na tanong niya, "I do not want to take advantage of this... situation. Kung ayaw mo ako sa loob, it's fine. I'll stay here until you fully let me in, Melizabeth. I kinda deserve to be here, right?"

My tears fell because of his words. Yes, you deserve it there, Storm. You deserve the storm and all.

Tumango ako, "Yes, but you're still my apprentice and a semideus. Hindi ka pwedeng magkasakit."

"I don't want to go in because of that reason, Meli," he sighed. "Papasukin mo ako kapag nag-aalala ka na sa'kin ulit... I'll wait. Hindi kita minamadali. I'll stay here, patiently."

Napapikit ako. He's making everything hard for me. Bakit ba hindi niya nalang tanggapin ang alok ko! Nanatili ako roon na nakatayo, at hindi naman siya nababasa ng ulan dahil ng payong.

I looked down at him, while he was looking up at me. Should I stay here instead? Dahil hindi ko magawang sabihin sa kaniya na nagaalala ako. Maybe it's because of my pride.

Nagulat ako nang hawakan niya ang kamay ko na hindi nakahawak sa payong. It felt hot. Does he have a fever? Agad? Pero sabagay, ang tagal din niya sa ulan at malamang ay car sick pa sa byahe mula sa Nysa papunta rito. Damn!

"It's okay. You can go inside. You don't have to feel guil-"

"Go in, Storm," nanginginig kong wika. Tuluyan na akong napaluha, kaya't napaawang muli ang labi niya. My eyes definitely betrayed me.

"Just, please. Go in."

Tumango siya bago tumayo. Nanatili akong nakatingin sa baba, pero naramdaman ko ang maliit na ngiti niya. Hinawakan niya ang payong, kaya't napabitaw na ako.

Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin, at wala akong nagawa kung hindi umiyak sa dibdib niya.

"Thank you... Thank you for letting me in again, my angel."

I hiccuped upon hearing his endearment- my angel, ang laging tinatawag sa'kin ni Thanatos. Did he... regain memories? Or was it pure coincidence?

Death and Storm
By lostmortals
Plagiarism is a crime.

Mas maikli kumpara sa ibang chaps, sorry!

Thank you for reading!