The Last of Death's

7.7K 501 58
                                    

[A/N: I changed the title chapters because I turned chapter 1 to The First of Death's. So please don't be confused. Also this is not the end of Storm and Death. The next chapters would be written in Storm's POV.  Thank you! I hope you enjoy reading ♥]

Matapos n'on hindi ko na siya pinansin. My eyes betrayed me, but still, I have made my decision. I'll still break off the engagement.

Si Ka Beth ang pinaalaga ko sa kaniya at nanatili ako sa attic, paminsan na lumalabas. Takot na humarap sa kaniya, takot na baka tuluyan akong bumigay.

He respected me. Hindi niya ako ginambala, but still there were times that I could notice him hesitant to speak to me. He would look at me, gape his mouth open, but shut it afterwards. He knows I'm not ready yet. It's just so weird that he's been a jerk then suddenly he changed? Saying that I was her, whoever she is, all along. That's kinda absurd.

Lumipas ang isang araw. I didn't sleep at all. I could not. I tried but my mind always drift to Storm, to Thanatos.

"Meli," mahinang tawag sa'kin ni Ka Beth. "Kakain na hija. Hinihintay ka na ni Storm sa baba."

Hindi ako sumagot, at bumaba na. I immediately saw him, patiently waiting for me. Maliit siyang ngumiti nang makita ako, pero binalewala ko iyon.

He pulled a chair for me, but I pulled a chair for my own too. Binalik naman niya sa ayos ang upuan na hinila niya nang hindi ako umupo roon. He's clearly trying to make it up with me.

Tumikhim sa Ka Beth, kaya't nagsimula na akong kumain. Napansin ko namang hindi ginagalaw ni Storm ang pagkain niya. Nagtaas ako ng kilay, "Kumain ka. Kapag tuluyan ka nang gumaling, bumalik ka na sa Olympian World."

He awkwardly chuckled. "Parang ayoko na tuloy gumaling."

I scoffed. He thinks it will work on me? Then, no. Ngayon palang naiisip ko na gusto niya nang balikan ang mga babae niya sa Olympian World.

I sipped from my water, and fastly finished my food. Pakiramdam ko ay ang bagal bagal nang oras kapag kasama ko siya. Gusto ko na matapos kumain, at bumalik sa attic! I don't know how long I can keep on acting like this.

He still affects me so much. Sa tuwing makikita ko ang mukha niya ay hindi ko maiwasang maalala ang lahat ng nagawa niya para sa'kin. Ang mga multo na nagbantay sa'kin noon, ang pagtulong sa Olympian World, ang pagkawala ng imortalidad niya para ipalit sa buhay ko. Damn it!

"Eat slowly, Meli," he hesitantly said.

Matalim ko naman siyang tiningnan. Wala kang pakialam kung mabilis akong kumain o hindi. He smiled a bit on my reaction.

"Are we really breaking the engagement off?" Hindi niya mapigilang tanong.

I slowly nodded. Unsure of what to answer. Wow, Meli! Akala ko ba sure ka na!

"Is it... because you realized that because I am not him?" Napatigil ako sa pagsubo nang tanungin niya 'yon. Nagulat ako. Hindi ko alam kung ano ang hitsura ko. What does he mean him?

"Pardon?" Nauutal kong tanong at sinubukan siyang tingnan sa mata. His eyes wore a sad smile.

"Thanatos," I felt my heart drop in his answer. How does he know about Thanatos? I didn't tell him about it! How did he— oh gods!

Nagpatuloy pa siya sa pagsasalita, "May nagkuwento sa'kin noon. Nagtaka ako kung bakit gusto mo magpakasal agad sa'kin noon. It's weird, okay? I was doubting you. So when I knew about that Thanatos, I realized maybe I looked like him."

No, you are him!

"Maybe after three years, you finally realized that I am not him, Melizabeth," he chuckled but there was no humor in it.

Death and StormTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon