ေကာင္းကင္ျပာ၏ ေတာက္ပခဲ့ေသာ အတိတ္ရဲ႕ေန႔ရက္မ်ား
အပိုင္း(14)
************************************
"ပင္ပန္းေနလားသု......"
ထိုစကားရဲ႕ အေနာက္မွ အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပံုပါပဲ။
အလုပ္ေတြ မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့၊ ကိုယ့္ကို လက္ထက္မလား စသျဖင့္ ေျပာေတာ့မည္ကို သု သိသည္။အေရွ႕က သံပုရာသီးရည္ကို ပဲ တက်ိတ္ေမာ့ေသာက္လိုက္မိတယ္။
"အြန္း ....အခုတေလာ သု အရမ္းပင္ပန္းေနတယ္ထင္တယ္
ကိုဘုန္း..."
သုရဲ႕ လက္ဖမိုးႏုႏုကို သူရဲ႕ လက္ျဖင့္ ခပ္ေထြးေထြးလာကိုင္တယ္။
"ကိုယ္တို႔ ဘယ္ေတာ့ လက္ထက္ၾကမွာလဲ သု..."
"ကိုဘုန္းရယ္....."
သု စိတ္ထဲမွာ ထိုကိစၥကို လံုးဝ မစဥ္းစားထားပါ။ ၿပီးေတာ့ အခုတေလာ ေမေမ့ရဲ႕ တိုက္တြန္းခ်က္ေတြ၊ ၿပီးေတာ့ တိုင္းတစ္ေယာက္ ျပဳမႈေနေသာ အျပဳအမႈေတြေၾကာင့္ သု အရမ္းဆင္ျခင္ေနရၿပီ။
"သု႔ကို အခ်ိန္နည္းနည္းေလး ေပးပါလား...."
ကိုဘုန္းက သု႔ကို စိတ္မရွည္သလို ၾကည့္သည္။ သူေစာင့္ခဲ့ရေသာ နွစ္ေတြ မနည္းေတာ့ဘူး ဟုေျပာခ်င္ပံုပါပဲ။
"ကိုေလ ...သု႔ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ သု ...ဟိုကြာ သု ပင္ပန္းေနတာက္ို ကို မၾကည့္ရက္ေတာ့ဘူး ..ကို႔ရဲ႕ ဇနီးမယားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အိမ္ေထာင္ရွင္မ ေနရာက္ုိ မယူခ်င္ဘူးလားဟင္..."
အေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ က္ိုဘုန္းစကားေတြမွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြပါတယ္။ သု လက္ထက္ရန္ဆိုေသာ ကိစၥကို မစဥ္းစားထားသည္မွာ အမွန္။ 5နွစ္ေလာက္တြဲခဲ့တယ္ပဲ ထားအံုး ၊ အခ်စ္ဆိုတာ ကိုဘုန္းအတြက္ ျဖစ္ေဖာ္မလာတာ သု ဝန္ခံခ်င္သည္။
"သု႔ကို အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ေပးပါအံုး..ကိုဘုန္း.."
ပံုမွန္ဆို သံပုရည္မႀကိဳက္တတ္ေသာ သုက စိတ္ရႈပ္စြာပဲ ခ်ဥ္ရွရွ အရသာေတြကို ေသာက္တတ္ေနခဲ့ၿပီ။ ဘယ္လို အခက္အခဲမ်ားက သု႔ကို ေဝခြဲမရေအာင္ ျပဳစားေနပါလဲ။
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
"ကေလးေတြက အ႐ြယ္လည္း ေရာက္လာၾကၿပီမဟုတ္လား....ဒီကိစၥက ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲလို႔မရတဲ့ ကိစၥပါ.."
