ေကာင္းကင္ျပာ၏ ေတာက္ပခဲ့ေသာ အတိတ္ရဲ႕ေန႔ရက္မ်ား
အပိုင္း(8)
************************************
"ကေလးရဲ အနာဂဏ္ကိုနည္းနည္းေလး ေတြးေပးပါလို႔
ေမသီ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္ အကိုေမာင္"
ေမေမနဲ႔ ေဖေဖ သူတို႔ရဲ႕ အခန္းထဲမွာတိုးတိုးေလးေျပာေနေသာ စကားမ်ားကို အတိုင္းတာ မထင္မွတ္ပဲ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ထိုအခန္းတံခါးနားကပ္ကာပဲ နားစြန္႔ၿပီး ဆက္နားေထာင္ေနမိေတာ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ နာက်င္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြက က်ေနေလၿပီ။
"ေမသီ ......ငါ...."
"ေတာ္ပါေတာ့ ..ရွင္ ဘာလို႔အခုလို ေမသီတို႔ သားအမိအေပၚလုပ္ရက္ရတာလဲ .အကိုသမီးေလးက အပ်ိဳေလး ..ၿပီးေတာ့ ေဖာက္ျပန္ရင္လည္း ဘာလို႔ ကိုယ့္သမီးနဲ႔ ႐ြယ္တူေလာက္ရွိတဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔လဲ ....ကြၽန္မ ကြာရွင္းခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္
သမီးေလး မ်က္နွာရွိေနလို႔ပါ..ေက်းဇူးျပဳၿပီး..."
ဒူးေထာက္မတတ္ေတာင္းပန္ၿပီး ေျပာေနတဲ့ ေမေမ့စကားေတြက တ္ိုင္းရင္ကို နာက်င္ေစသည္။ ေဖေဖ့ကို မုန္းတယ္၊ အခန္းတံခါးကို အားနဲ႔ ဆြဲဖြင့္လိုက္ၿပီး အတိုင္းတာ အခန္းထဲ ဝင္သြားခဲ့တယ္။
"ဟင့္အင္း သမီး အတြက္မလိုဘူး ေမေမ..."
"တိုင္း..."
ေမေမက ဝင္လာေသာ တိုင္းကိုၾကည့္ကာ တိုင္းရဲ႕ လက္ေတြဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေဖေဖကို ျပန္ေျပာသည္။
"ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ အကိုေမာင္.."
ေဖေဖဟာ အရမ္းတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဘာကိုမွ ဂရုစိုက္ေသာ မ်က္နွာထားမ်ိဳးျဖင့္ တိုင္းကို ၾကည့္ကာေျပာတယ္။
"ေဖေဖ လြန္သြားခဲ့ၿပီ သမီး..."
တုိင္း ရပ္နိုင္စြမ္းအားမရွိေတာ့ဘဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်ကာ ေအာ္ငိုခဲ့သည္။ေမေမက စာခ်ဳပ္ယူကာ ေဖေဖ့ကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္။ တိုင္းတို႔ရဲ႕ မိသားစု ဘဝေလး တကယ္ပ်က္ေတာ့မွာလား။တိုင္း တခါမေမ်ွာ္လင့္ခဲ့ေသာ၊ မထင္မွတ္ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္ကို တိုင္းႀကံဳရၿပီ။ ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရမွာလဲ။
"ဒီအ္ိမ္နဲ႔ ..ငါပိုင္တဲ့ စည္းစိမ္တဝက္ကို မင္းတို႔ သားအမိကို ခြဲေပးခဲ့မယ္..."
