ေကာင္းကင္ျပာ၏ေတာက္ပခဲ့ေသာ အတိတ္ရဲ႕ေန႔ရက္မ်ား
အပိုင္း(15)
***********************************
အခန္းျပတင္းေပါက္ဖြင့္ထားပံုေပၚ၏။ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ေလေျပေအးေအးေတြက သု ရဲ႕ မ်က္နွာ တစ္ေလ်ွာက္ တိုးဝင္ေနသလို စူးရွေသာ ေနေရာင္ျခည္ေၾကာင့္ သု ျဖည္းညင္းစြာ ထလိုက္ေပမယ့္၊ ေခါင္းထဲက ေနာက္က်ိေနေလၿပီ။
"အား ....ကြၽတ္ ကြၽတ္ ..ေခါင္းကိုက္လိုက္တာ..."
မေန႔ညက ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တာလဲ။ ဘုရားေရ။ သု မွတ္မိတာက ကားေပၚမွာ ကိုဘုန္းရွိန္ဝါကို ေျပာခဲ့ေသာ စကားေတြက အိမ္မက္မဟုတ္ပဲ တကယ္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ရင္ ၊
"ဟိုက္ ဒုကၡပါပဲ . "
ဖုန္းကို အျမန္ရွာ ကာ ကိုဘုန္းဆီ သု အျမန္ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။ ထရပ္ကာ ပ်ာယာခတ္ေနေပမယ့္ ေခါင္းက တရိပ္ရိပ္မူးေနျပန္သည္။
"ဟဲလို . သု ေျပာေလ ..."
"ဟို ကိုဘုန္း . သု မေန႔ညက ေျပာတဲ့ စကားေတြေလ .."
"ကို နားလည္ပါတယ္ သု .. ကိုေလ တကယ္မထင္မွတ္ခဲ့တာ အဟက္..."
"ဟို... သု.....ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
သုအရမ္းအားနာသလို၊ အရမ္းအေနရခက္သြားသည္က အမွန္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုဘုန္းနဲ႔ လမ္းခြဲဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို သု ခ်ခဲ့တာ သု႔အတြက္၊ သု ရဲ႕ နွလံုးသားအတြက္။ ၿပီးေတာ့ ကိုဘုန္းကို သုက လိုသံုးတစ္ေယာက္လို အသံုးျပဳခဲ့သည္မွာ သု မွားသြားၿပီ။
"ရပါတယ္ သု ရယ္.....အဟင္း ..နည္းနည္းေတာ့ ခံစားရတာေပါ့.."
"သုရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြအတြက္ ကိုဘုန္းကို အသံုးခ်မိသလို ျဖစ္သြားခဲ့တယ္၊ သု အႏူးအၫႊတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၿပီးေတာ့ သု တို႔ေတြ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ထာဝ ရ တည္ရွိေနၾကမယ္ေလ.."
"ဒါေပါ့ ..."
သု နားလည္ပါတယ္၊ ကိုဘုန္းလည္း ဆို႔နစ္စြာ ခံစားေနရမည္ကို။ သု လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို လုပ္တာ၊ သု မခ်စ္တဲ့သုရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ သု ဘယ္လိုမွ အသက္ရွင္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ၿပီး သု ေလ သူမကိုလည္း တစ္ပါးသူရဲ႕ လက္ထဲကို ထည့္မေပးေတာ့ဘူးဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ။
