8.Bölüm

77.8K 2.6K 1K
                                    


Sabah büyük bir baş ağrısıyla uyandım. Dün gece ağlayarak Çağrının kollarında uyuya kalmıştım. Yataktan kalkmaya yeltendim ancak Çağrının kollarından dolayı kalkamamıştım.

Pes edip aynı pozisyonuma geri döndüm. Babamın dedikleri bir türlü aklımdan çıkmamıştı. Bir anda beni silmişti. Peki ya annem? Anneme neden benim öldüğümü söyledi beni daha fazla aramak yerine? Aklım almıyor hiçbir şeyi.

Belimdeki el hareketlenmeye başlayınca Çağrının uyandığını anladım. Eliyle karnımda daireler çiziyordu.

"Günaydın"

"Günaydın"

"Bu gün naklini istediğin okula alabiliriz. Pazartesi de okula başlarsın."

"Aynı okulda devam etmek istiyorum."

"Ben istemiyorum."

"Arkadaşlarım kaldı bir tek onları da alma."

"Senin için daha kötü olur bence. Şimdi şeytan dürter kaçmaya kalkarsın arkadaşlarının gazıyla... Sonra olan sana olur. Okul hayatın biter. Yeni okul olunca sadece derslere odaklanırsın."

"Yine de şu anki okulumu istiyorum."

"Sen bilirsin."

Hala aynı pozisyondaydık ve şu an bir az yumuşamış gibiydi.

"Çağrı ben annemi görmek istiyorum."

" Kahvaltıdan sonra gideriz."

Bir anda doğrulup ona döndüm.

"Gerçekten mi?"

"Evet."

"Çok teşekk-"

Sözümü bölen beni kolumdan çekip kollarının arasına alması olmuştu.

"Teşekkür işini sonra küçük bir öpücükle hallederiz."

O anki mutluluğumla dediği şeye cevap vermedim.

* * *

Hastanenin önüne gelmiştik. Çağrı bana gözlük ve şapka taktırmıştı. Zaten bir anda ortaya çıkmak gibi bir derdim yoktu.

"Anlaşmamızı unutma."

Arabadan inmek için benden onay bekliyordu.

"Tamam"

Arabadan inip hastaneye doğru yürümeye başladık. Bu esnada Çağrı elimi tuttu.

"Böyle daha iyi."

Beni anneme getirmiş olmasaydı şu an onunla tartışabilirdim. Asansöre bindik.

"Katı nerden biliyorsun?"

"Ben bilirim."

"Öylece gidip ne yapıcaz bir anda gelip."

"Bana bırak."

Bir şey demedim. İlla kapıda bir sürü kişi vardır. Nasıl bir şey yapmış olabilir ki? Katın kapısı açıldı. Bir kapının önünde durduk. Kimse yok mu cidden?

İçeri girdik. İçerde bir doktor vardı ve uyuyan annem.

Annemin yanına eğildim elini öptüm. Ona olan hasretimi gidermek istedim ancak o uyurken ne kadar istesem de olmadı.

Aysar +18Where stories live. Discover now