Aysar +18

20.Bölüm

Çarptığım kişiye bakınca hiç konuşmak istemediğim için hemen yoluma devam etmeye çalıştım ancak beni kolumdan tutup bunu engelledi.

"Bir merhaba yok mu?"

"Rahat bırakır mısın?"

Utkunun yüzünde alaycı bir tavır vardı.

"Aaa ben rahatsızlık mı verdim? Ne de olsa kocanın abisiyim. Bir bağımız var. Kırılıyorum ama."

"Kolumu bırak."

"Seni zorla tutuyor di mi?"

"Hayır. Kimsenin kimseyi zorla tuttuğu yok. Çek elini artık."

"İki güzel sohbet edelim dedim hemen mız mızcılık yapıyorsun."

"Sohbet etmek istemiyorum seninle."

"Bu arada abin sana bu fotoğrafı yolladı. Seninle görüşmek istiyor. Sana bu konuda yardımcı olabilirim. "

  Cebinden bir fotoğraf çıkarttı. Küçük bir kağıda basılmış fotoğraf.

Fotoğrafta annem ben ve Asım vardı. Muhtemelen küçük erkek çocuğu da Arastı. Ben annemin kucağındaydım. Hepimiz gülüyorduk. Gerçekten Asım Çelik babam mıydı? Fotoğrafta gözüm anneme takıldı. Uzun zamandır onu hiç bu kadar mutlu görmemiştim. Yüzümde gülümseme oluştu.

Utkuya doğru başımı çevirip bir şey diyeceğim sırada bir anda beni tutup dudaklarıma yapıştı. Ne olduğunu anlayamadığım için kala kaldım. En fazla on saniye. Daha şokun etkisinden çıkamadan bir el kolumdan tutup beni çekti.

"SEN NE YAPTIĞINI SANIYORSUN!?"

"Karının dudaklarının tadına baktım. Bir bakıyım kardeşim iyi seçim yapıyor mu diye. Güzel seçim yapmışsın. Gayet başarılı."

Son cümlesini bana bakarak söyledi.

"BİR DE CEVAP VERİYORSUN!"

Bir anda Utkuya yumruk geçirip onu yere düşürmüştü.

"Çağrı napıyorsun dur!"

Utku asla Çağrıya tepki göstermiyor hatta yüzünde gülümseme vardı.

Çağrının ise siniri geçmiyor hatta daha da büyüyor gibiydi.

"Çağrı yeter artık bırak! "

Lavabo köşede bir yerdeydi. Ancak o bir anda buraya güvenlik görevlileri ve üst kattaki adamlardan toplanmıştı.

Çağrı sayısız küfür savuruyordu. Sayısız yumruk atıyordu ancak yine de siniri bitmek bilmiyordu.

Güvenlik görevlileri Çağrıyı Utkunun üstünden aldılar. Utkunun yüzü kötü durumdaydı ama hala gülüyordu.

Hemen Çağrının yanına gittim. Gözü Utkudan başka bir şey başka bir şey görmüyordu. Güvenlik görevlileri Çağrının yanından hala ayrılmamış duruyordu.

"Begümcüm seninle sonra tekrar görüşürüz. Cevabını bekliyor olucam."

"SİKTİRTİCEK KENDİNİ ZORLA!"

Tam ona doğru ilerliyordu ki güvenlik görevlileri Çağrıyı tuttu.

"Tamam Çağrı gel gidelim."

Karnıma yine hafif bir sancı girdi.

  Çağrı bir şey demeden arkasını dönüp asansöre ilerledi. Ben de peşinden gittim. Asansörü kısa süre bekleyince geldi.

  Asansöre bindiğimizde Çağrı asansörün aynasından bana bakıyordu. Ben de kendime bakınca yüzümün beyaza döndüğünü gördüm.

  Ne o ne de ben konuşmamıştık. Asansörden inince hızlıca çıkışa ilerledik.