The adventures of the QED Club continue as the Moriarty mystery thickens.
Looking for VOLUME 1? Read it here: https://www.wattpad.com/story/55259614-project-loki-volume-1
Looking for VOLUME 3? Read it here: https://www.wattpad.com/story/101604752-pr...
CONTENT AND TRIGGER WARNING: This chapter contains content that might be troubling to some readers, including, but not limited to, depictions of and references to death, self-harm and suicide, graphic violence, sexual assault, strong language and more.
Please be mindful of these sensitive themes and other possible triggers. Remember to practice self-care before, during and after reading.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
LORELEI
HOME SWEET home. Or maybe not.
Wala pa ring ipinagbago ang bahay namin. It got that gloomy look and the melancholic feel from the outside. Hindi ito isang horror house o lumang bahay na itinayo noong panahon pa ng mga Kastila. Maybe the owner of the house reflected its aura? My dad was a no-nonsense and emotionally detached person kaya gano'n din ang pakiramdam kapag tumapak dito.
Pagtigil ng limousine sa entrance ng bahay namin, mabilis akong lumabas ng kotse at inakyat ang hagdanan papasok. Nakasalubong ko sa loob ang mga kasambahay namin na tila nagulat na makita ako. Hindi tuloy nila ako nagawang batiin. They must be so surprised to see me after months of my absence.
Tumuloy ako sa pag-akyat sa malawak na staircase hanggang marating ang second floor. I proceeded to the right wing and walked past a couple of doors. Sana'y hindi pa ipinatanggal ni Daddy ang mga gamit sa dati kong kuwarto. Baka ipina-convert na niya bilang guest room o bodega.
The door creaked open the moment I turned the knob and pushed the door. The room was dimly lit so I flicked the light switch. My queen-size bed, cabinet, and closet were here, pati na ang favorite lampshade ko sa study table. Strangely, it was the same room that I had left months ago. Neat ang pagkakaayos ng kama at pagkakalinis ng kuwarto. Did my father expect me to come home tonight? If he did not, then my room would be dusty and messy right now.
Humiga ako sa malambot kong kama at ini-stretch ang mga kamay ko. Kanina pa ako tinatawag ng higaan dahil sa sobrang pagod. Mukhang mapapasarap ang tulog ko mamaya. Napatingin ako sa headboard at napansing may nawawala. I almost forgot. Dinala nga pala sa apartment ni Tita Martha ang malaking teddy bear ko (na pagmamay-ari na raw ni Loki). I used to sleep with it and hug it tightly every night. Para kasing niyayakap ko na rin ang mama ko kapag kasama ko ang teddy bear.
Bumalikwas ako mula sa pagkakahiga at chineck ang aking closet. Nandito pa rin ang mga damit ko noon, maging ang uniform ko sa St. Bartholomew High. Isinara ko muna 'yon bago inilibot ang mga mata ko sa buong kuwarto. Not that much had changed since I left.
The comfort of my bed was seducing me again. My stomach then growled and my hand instinctively touched it. Oo nga pala. Hindi masyadong marami ang nakain ko kanina sa solidarity party. I totally lost appetite because of the series of cases.
Lumabas ako ng kuwarto para magtungo sa kusina. Malamang ay nagpapahinga na ang cook namin, pero baka may tirang pagkain kaninang dinnertime. I walked down the hallway, staring at the expensive paintings, delicately decorated walls, and lamps that illuminated the corridor. Dumampi ang kamay ko sa pader at kinapa ang design nito. Nakalimutan ko na kung ganito ba talaga ang itsura o disenyo nito.
