The Lost Wolf

14

N A Y L A A D A I R

Slaperig open ik mijn ogen. Kort na het gesprek van Jake en mij, waren we gaan slapen. Ik kantel mijn hoofd iets en zie Jake glimlachend kijken.

"Staren is onbeleefd. Dat weet je toch?" vraag ik hem met een serieuze blik. Jake kijkt snel weg, waardoor ik grinnik.

"Hoe heb je geslapen?" vraagt hij dan. Ik knik langzaam.

"Goed, denk ik. Rustig vooral," mompel ik. Jake kijkt mij even vragend aan, maar ik wuif het weg.

"Blijf in bed, ik ben zo terug," zegt hij dan plots. Fronsend kijk ik hem aan, hoe hij zich snel aankleed en daarna de kamer verlaat. Wat heeft hij ineens?

Na enkele minuten komt hij terug, met een dienblad vol met eten.

"Jake, dit is toch niet nodig," murmel ik glimlachend.

"Alles voor mijn soulmate," zegt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. Het dienblad zet hij op mijn benen en neemt vervolgens weer naast mij plaats.

Ik begin eerst aan de croissantjes, die nog warm zijn. Zo eet ik, samen met Jake, het dienblad leeg.

Jake zijn ogen kleuren geel, wat betekent dat hij met iemand mind-linked. Vervolgens zucht hij zachtjes.

"Wat is er?"

"De Alfa van een andere pack wilt een gesprek, over een groep Rogues," zegt Jake. "Oh," mompel ik enkel.

"Je mag er bij zijn, als je wilt?" vragend kijkt hij mij aan. Ik haal mijn schouders op. "Als die andere Alfa dat niet erg vindt,"

Jake lacht even. "Dat is dan zijn probleem, je wordt de toekomstige Luna, dus je mag er gewoon bij zijn,"

Het klinkt leuk als hij mij de toekomstige Luna noemt. Alsof hij echt zeker is van zijn zaak.

"Ik zal wat kleding laten brengen, dan kunnen we ons voorbereiden op het gesprek," zegt Jake dan. Ik knik. "Is goed,"

"Voorkeur kwa kleding?" vraagt hij dan.

"Armen bedekkend, als het kan?" vraag ik nerveus. Jake kijkt mij even fronsend aan, maar knikt dan toch. Hij verdwijnt de gang op en laat mij weer alleen achter.

Een paar klopjes op de deur, trekt mijn aandacht.

"Binnen,"

Lucia komt met een grote glimlach op haar gezicht, de kamer binnen. In haar armen heeft ze een kledingstuk.

"Geweldig dat je mijn toekomstige Luna wordt," zegt ze meteen. Ik lach even. "Jake heeft het dus al rond verteld?"

"Nee, hij heeft het alleen aan Julian en mij verteld. De pack weet het nog niet," zegt Lucia dan. Ik knik opgelucht. Anders gaat het allemaal wel heel snel.

"Hier is je jurk voor de vergadering. Jake vertelde me al dat je je armen bedekt wou hebben?" vragend kijkt Lucia mij aan, waardoor ik knik. Ze overhandigd mij een witte jurk met lange mouwen. Dankbaar kijk ik haar aan, waarna ze de kamer weer verlaat.

Met moeite stap ik het bed uit en kleed mij om in de jurk. Hij valt net boven mijn knieën, dus dat is ook mooi. Verder sluit hij mooi aan rondom mijn lichaam.

In de aangrenzende badkamer fris ik mijzelf een beetje op en kam ik mijn bruine haren. In de slaapkamer zie ik witte ballerina's staan, dus trek ik die gelijk aan.

Nu de weg vinden naar waar Jake is.

Meerdere gangen loop ik doorheen en op meerdere deuren klop ik, maar Jake kan ik nergens vinden. Waar zou hij zijn?

Zou hij een eigen kantoor hebben?

"Nayla, kan ik je helpen?" Ik draai mij om en zie Julian staan.

"Ik zoek Jake," mompel ik dan. Julian knikt begrijpend en wenkt mij. Ik loop achter hem aan en we komen gelijk in een andere gang terecht. Hier had ik nog niet gekeken.

Julian wijst een deur aan en loopt weer weg. Hier is Jake dus.

Ik klop twee keer, waarna ik gemompel hoor en open de deur. Jake is druk aan het schrijven en kijkt niet op.

"Kom ik ongelegen?" vraag ik dan maar. Gelijk schiet zijn hoofd omhoog en komt er een glimlach op zijn gezicht.

"Jij komt nooit ongelegen," zegt hij dan. Ik glimlach en ga tegenover hem zitten.

"Hoe laat komt de andere Alfa?"

"Over een klein kwartiertje. Ik ga je een paar dingen vertellen, over dit soort gesprekken, waar je goed op moet letten," begint hij dan. Ik knik en wacht tot hij verder gaat met praten.

"Wij Alfa's en Luna's groeten elkaar ook met die term. Ik ben dus Alfa White, jij Luna Adair. De Alfa die wij gaan spreken is Alfa Kenzo. Hij kan soms een grote chagrijn zijn," Het laatste mompelt hij oog rollend, waardoor ik grinnik.

"Maar, dat betekent dus dat hij al gelijk krijgt te horen dat ik de Luna wordt?"

"Hij moet wegens de regels, zijn mond er over houden. Pas tot wij toestemming geven, mag het verteld worden aan andere," verteld Jake. Opgelucht haal ik adem.

"Zat dat je echt dwars?"

Ik knik voorzichtig. "Het is toch wel iets groots, lijkt mij. Je pack krijgt een Luna, die ze voorheen niet hadden. Misschien zullen ze mij niet eens accepteren,"

"Zo moet je niet denken, Nayla. Mijn packleden zijn verplicht om jou te gehoorzamen," zegt Jake. Hij is opgestaan en heeft zijn handen op mijn wangen gelegd.

Zijn blauwe ogen kijken mij twinkelend aan.

Langzaam komt hij dichterbij, tot zijn lippen die van mij raken.

Een complete dierentuin, ontplofte zojuist in mijn buik.

"Dat wou ik zo graag doen," fluister hij.