The Stone Keeper

Chapter 3

Chapter 3

I roamed my eyes at inside of her house. Simple and sakto lang ang laki ng bahay. Maraming paintings ang nakasabit sa dingding at may torch din kahit walang bumbilya sa loob nito. May ilaw din sa kisame at may sala din sa gilid. May hagdan papuntang kwarto I think at may pinto sa unahan parang kusina ata ang nandon. White plain house. Gawa sa seminto ang sahig at bahay niya.

"Kumain kana hija?" Tanong niya galing sa aking likuran. Lumingon naman ako sa kanya at tumango.

"Dalawa ang aking kwarto at ang nasa kanan ay ang sayo. Wag kang mahiya sakin hija. Hindi naman ako mananakit katulad mo din ako." Napakunot ang noo ko.

"Po?" She gave me a signed to sit on her sofa kaya umupo ako sa harap niya. May maliit na table ang pagitan naming dalawa habang may nakapatong na flower vase at may books.

"Isa akong alipin dito at sa pamilya ng pinuno ng aming tribo ako nagtatrabaho bilang manggagamot nila." Sagot niya. Isa siyang healer. Napaayos ako sa takip ng mukha at umayos ng upo.Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko or react. I never encountered people like this. Wala pa akong nakakausap na tao at nakisalamuha kaya mahirap sa akin kapag ganito ang sitwasyon. I don't know how to react and communicate with them.

"Hhmmm." Yan lang ang lumabas sa bibig ko kaya mahina siyang napatawa.

"Oh kita kong hindi ka masyadong kumikibo. Ayos lang alam kung nahihiya ka at mukhang una mo itong engkwentro. Ako nga pala si Hilda. Tawagin mo lang akong Lola Hilda. Ikaw anong pangalan mo hija?" Nanigas ako sa tanong niya. Do I tell my name to her? Nakagat ko ang aking ibabang labi at huminga. Pinatuloy niya ako kaya I will tell her my name. Wala namang masamang mangyari diba? It's just name nothing else to worry.

"Eleitheia po." I answered with a low voice sapat na marinig niya.

"Magandang pangalan. Eleitheia kung gusto mong kumain wag kang mahiyang  sabihin sakin magluluto lang ako at sabay tayong kakain. Dito ka muna hah." Sabi niya at tumayo sa harap. I just nodded and stared at her back while going to the kitchen. I sighed when she already entered. How can I thank her? Ang bait-bait niya kahit isa siyang alipin I know that she have a good heart at wala sa anyo niya ang pagiging alipin because even she already old makikita mo ang kagandahan nitong taglay.

Natapos niya ang pagluluto at nasa hapagkainan kami. I feel her glances at me. Hindi ko alam kung bakit niya ako tinitingnan kaya I looked at her. Nanlaki pa ang mata nitong nahuli ko siyang nakatingin sakin but she smiled.

"Pasensya kana kung napapatingin ako sayo kasi nag-alala lang ako baka nahihirapan ka sa pagsubo. Halos kalahati ng iyong mukha ang natakpan ng itim na tila hindi ko din masyadong makita ang iyong mga mata dahil sa balabal mo. Pwede mo namang tanggalin ang pantakip mo. Wag mong pahirapan ang sarili mo hija." Mahabang usal niya. Sa ilalim ng tila ko kasi dinadaan ang kutsara para isubo sa bibig ko at bubuksan ng kaunti. I just looked at her and bite my lips. Bukod sa pamilya ko wala ng ibang nakakita sa mukha ko. I hide and hide it. Nakuha niya atang ayaw kung tanggalin dahil umiiling-iling siya habang nakangiti at ipinagpatuloy ang pagkain.

"Hija taga saan ka?" She asked. I stopped my spoon above my plate and looked at her. Ang dami niyang tanong hindi ko alam kung kailangan ko ba siyang pagkakatiwalaan. Yes! Pinapatuloy niya ako but hindi ibig sabihin nun na kailangan ko siyang sagutin kapag nagtatanong.Pero it's just a home place where I lived.

"Isa po akong manglalakbay. Walang insaktong tirahan po." I answered. Nakita ko siyang napatigil at inangat ang tingin sakin.

"Ganun ba? Gusto mong tumira dito? Wala naman akong kasama eh. Matagal na akong nag-iisa." I can feel her sadness on her voice. Naaawa naman ako pero ayaw kong may madamay. Ayaw kong may masaktan ng dahil sakin.

"Salamat po pero nakakahiya po sa inyo." Sagot ko. Hinawakan niya bigla ang aking kamay sa ibabaw ng mesa kaya napatingin ako dun. Someone hold my hand.

"Ano kaba ayos lang. Masaya akong may kasama dito." Tumingin ako sa kanya and I sighed. Mapilit siya at nakakaawa naman kung aayaw ako.

"Sige po pero hindi ako magtatagal dito." Nakita kong napangiti siya sa sagot ko kaya I smiled also even she doesn't know.

"Naku salamat naman at pumayag kana.Ito oh kumain kapa. Masarap yan." I just watched her putting a food in my plate. Gumaan ang pakiramdam ko bigla. Ngayon ko ulit naramdaman na may tao akong kasama. Halos sa tanang buhay ko,ako lang ang mag-isa. This is new to me kaya hindi ako masyadong komportable but I try to get close to someone. I try to communicate with others and I think this is the beginning.

"Lola Hilda may tanong po ako." Napatingin naman ito sakin at muling nilagyan ng kanin ang plato ko bago siya sumagot.

"Ano yun apo?" Tanong niya. Nagdadalawang isip ako na itanong sa kanya tungkol sa pagiging manggagamot niya sa pamilya ng kanilang pinuno. Nalilito kasi ako kung bakit naging manggagamot siya sa kanilang pinuno.

"Bakit po kayo naging manggagamot ng inyong pinuno? Ano ang kakayahan ng inyong pinuno Lola?" Tinanong ko nalang sa kanya. Gusto kong malaman kahit yun lang. Ngumiti naman ito sakin at uminom ng tubig. Ibinaba niya ang baso at muling tumingin sakin.

"Tagagawa sila ng potion. Iba't-ibang potion hija. Sila ang tinaguriang na magaling gumawa ng mga potion sa buong Majika. Marami namang gumagawa ng potion sa aming tribo pero sila ang bihasa sa paggawa ng potion."