The Stone Keeper

Chapter 15

Chapter 15

It's our Dismissal time and I'm here at the cafeteria.Nagutom kasi ako ang dami kasi naming ginawa dahil we gave extra time for our training of healing powers.May magaganap na battle sa susunod na week ata.I don't know when basta ang alam ko may battle na gaganapin at kami ang manggamot sa mga masusugatan.

Napalingon ako nagsimula naman mag-ingay ang mga estudyante.Dobleng ingay ang kanilang ginawa kesa kanina.

I watched the entrance of cafeteria while they walked like a kings and queens.Sumimsim ako sa hawak kong milk tea habang papunta ang mga ito sa kanilang upuan.

"Have you heard?Vonn and Zuriel are officially dating."

"What?Really?"

"How about Kaharah?Is it okay with her?"

"I don't know but looked at them.Vonn and Zuriel are holding hands while walking.Looked Kaharah's expression she is annoyed and irritated.Gosh.She's mad I think."

Napatingin ako sa kamay nila.Napataas ang kilay ko.Naghawak kamay nga ang mga ito.So?They are really dating? Napatingin naman ako kay Kaharah.She is mad and tinitigan niya ng masama ang kanilang kamay.Nasa hulihan kasi ito ng dalawang magkaholding hands.

Umiwas nalang ako ng tingin at kumain ulit.Nakakawala sila ng gana.Ang ingay-ingay talaga dito kaya ayaw ko pero anong magagawa ko? I'm really starving.

Hindi ko na nakita si Vivien at Zione.Hindi ko alam kung nasaan ang mga iyon.Palagi kasi silang nahuhuli ng gising.Si Draven naman busy sa paggawa ng potion doon sa laboratory nila.Kung may gaganapin na battle may contest naman sa paggawa ng potion.A unique potion.Kami naman wala.Wala kaming gagawin kundi ang manggamot lang.

"Fuck you bitch."

"Ano ba Kaharah.Stop.You're making a scenes."

"Shut up,Glezie.Matagal na akong nagtitimpi sa babae na toh."

"Oh gosh.Don't Kaharah.Stop."

"Shit,Kaharah.Calm down your crystal."

"Get off,Damon.I'll gave her a lecture.Mali ang binabangga niyang tao.Ang kapal-kapal ng mukha niya para agawin sakin si Vonn."

"Shit.Stop."

"The fuck,Dempsey.Vanished your fucking power or I'll burn you."

Rinig ko mula sa aking likuran.Hindi ko na nilingon ang mga ito.Halata namang nag-aaway sila.Dumadagungdong nga ang boses ni Vonn sa buong cafeteria eh.

Nagulat lang akong may bumangga sakin mula sa likuran at isang iglap may malamig at malagkit na juice ang naramdaman ko sa buong katawan.Napangiwi ako at inamoy ang uniform ko.Buti nalang hindi malansa ang baho.

"Looked what have you done,Kaharah.Nabuhos mo pa sa maling tao."

"It's not my fault it's her.Kasalanan ko bang umiwas yang impakta na yan."

"Stop will you?"

"Tama na,Kaharah."

"Are you okay Zuriel?"

"I'm fine,Vonn."

"Pasensiya kana Zuriel hah."

Napakurap-kurap naman ako.Nakatalikod parin ako sa kanila kaya hindi ko makita kung ano ang ginawa nila but hello?Ako ang nabuhusan hindi si Zuriel.Tsk.

Tinanggal ko ang suot kong salamin para mapahiran ang buo kong mukha ng tissue. Pagkatapos ay sinuot ulit ito.Tumayo ako at humarap sa kanila.Kita ko ang pagtingin nilang lahat sakin head to toe.Nakita ko din ang pagkagulat nila.Sinong hindi magugulat?My white uniform naging orange uniform at ang lagkit ng buhok ko.Kung mag-aagawan sila ng lalaki wag dito sa cafeteria doon sa field para makita kung sino ang karapat-dapat.Akala mo naman isa lang ang lalaki sa buong mundo.