THE LIGHT IN THE DARK : TWO DIFFERENT WORLD

Chapter 1

Chapter 1

"Dakipin siya, wag na wag niyo siyang hahayaang makatakas. Wag na wag kayong babalik hangga't hindi ninyo kasama ang mahal na prinsipe!" dumagundong ang napakalakas na boses ng hari sa loob ng palasyo, nangangalaiting ibinato nito ang kanyang tasang hawak at naiinis na napaupo sa kanyang trono.

"Ano na ang kailangan kong gawin? Hindi ko na alam, lahat na ng alam kong paraan ng parusa ay naipataw ko na sayo, ngunit matatag ka parin at patuloy na sinusuway ang aking mga utos. Ganoon mo naba talaga ako kinamumuhian, mahal na prinsipe?" matatalim ang mga matang anas ng hari, nanghihina itong napabuntong hininga at sumandal sa kanyang trono.

Kinakailangan na niyang magisip ng pinaka magandang paraan para mapatino ang kanyang prinsipe. Hindi maaaring ganoon kapilyo niyang ihaharap sa lahat ng kanyang mamamayan ang prinsipe bilang susunod na hari ng bansang Hanyang. Ano nalang ang sasabihin ng mga ito sa kanya kung nakita nilang ganoon ang asal ng mahal na prinsipe?

"Mahal na hari, gusto niyo po bang ipatawag ko na si Baek?" magalang na tanong ni ministro Jang, nakayuko ito at dahan dahang nagpunta sa gitna ng hari. Tinitigan siya nito at napaisip, kung iyon nalang ang magiging paraan para magtino ang prinsipe, gagawin niya.

"Tawagin mo ang tagapag bukas ng kasalukuyan, Ministro Jang. Kailangan ko ng turuan ng leksyon ang, mahal na prinsipe. Dalhin mo siya sa aking silid, maguusap kami roon." ani niya, tumayo ito at nagsimulang maglakad papunta sa kanyang silid.

"Masusunod, kamahalan." yumuko ulit ang ministro at ng maka alis na ang hari ay siya naman ang umalis, inutusan ang mga kawal na kumuha ng ng isang kabayo at siya mismo ang magtutungo sa bayan ng casib upang kausapin ang tagapag bukas ng kasalukuyan.

"Habulin ninyo ako, napaka bagal ninyong kumilos!" natatawang saad ni Minseo, ang susunod na itinakdang hari. Napangiwi siya ng initake siya ng mga nagyeyelong kunai na mabilis naman niyang naiwasan, napakalakas talaga ng mga loob nila para atakihin siya. Paano nalang kung nadaplisan nga ang pisngi niya? kawawa naman ang napakagwapo niyang mukha.

Naiiling na kinontrol niya ang paligid. Pinatigil niya ang oras, ganoon narin ang hangin, ang pag galaw ng mga kawal na tinutugis siya, lahat lahat ay pinatigil niya. Hinihingal na napaupo siya at sumandal sa malaking puno, nagpahinga ito ng ilang minuto atsaka natatawang napatingin sa mga kawal na hanggang ngayon ay hindi parin gumagalaw.

Ang pinaka ayaw niya sa lahat ay ang hinahabol siya. Ilang beses narin niyang sinabi sa kanyang mahal na hari na ayaw niyang maging susunod na hari, ngunit sadyang mapilit talaga ito. Ang katuwiran nito ay siya lamang ang nararapat na umupo sa trono, ngunit siya si Minseo, kung anong ayaw niya ayaw niya, kung anong gusto niya gusto niya. Hinding hindi niya gagawin ang mga bagay na hindi niya gusto.

Natawa siya ng maalala ang itsura ng mahal na hari ng tumakas siya kanina mula rito, habang kumakain sila sa hapagkainan ay nagsimulang mag salita ang mahal na hari tungkol sa kanyang pagiging sunod na hari at ayaw niyang pakinggan iyon kaya agad siyang tumakbo paalis.

Maaari namang ang kanyang kapatid nalang na si Jun ang umupo bilang susunod na hari kaya bakit siya pa? Nakakabagot kayang umupo nalang buong maghapon sa trono, mag utos at walang ginagawa, ang aalalahanin mo lang ay ang bansa mo, at iyon ang ayaw niya.

"Nakatakda na ang mga nakatakdang mangyari." gulat na napatingin siya sa taong nagsalita sa gilid niya. Isa itong babae, nakatakip ang mukha at nakasuot ng napakahabang bestidang itim. "Sa pagtilaok ng manok, magbubukas ang sagradong pintuan patungo sa kasalukuyan, at kahit anong gawin mo hinding hindi mo iyon matatakasan."