The Bachelors|the story:Dangerous Trap-How to tame a wild girl #3

Chapter 24 ( Vanish ) Part 2

Pag gising niya ay tila tahimik at wala ni isa sa mga tauhan ni Apollo ang nagkalat sa paligid, pinuntahan na niya ang bawat sulok pero wala sila. Ang linis ng buong penthouse, wala ni isang bakas na nilooban sila at kung meron man ay bakit hindi siya inatake, bakit siya lang ang naiwan.

Bumama ito at nagpunta sa reception area dahil kinutuban na siya,  nagtanong siya kung may balita sa may-ari ng hotel, hindi naman siya napahiya ng sagutin siya ng receprionist dahil alam  nilang girlfriend siya ni Apollo. Kung siya na alam ang trabaho ni Apollo, sila pa kaya na ang tanging alam ay May ari siya ng hotel Villa. Kahit sila ay walang alam sa nangyayari, lumabas siya ng hotel at  pagbalik niya sa itaas ay hindi siya mapakali na kinalkal lahat ng drawers na makita niyang mesa at kabinet. Nagkalat ang mga papel sa sahig at wala itong pakialam kung makalat na ang buong paligid niya. May narinig siyang nalaglag na matigas ng bagay sa may terrece, agad niya itong pinuntahan. Wala naman siyang nakita, pagtalikod niya na dapat sanay babalik ito sa loob, nakita niya ang crumoled paper. Tumingin muna ito sa magkabilang side baka may nakamasid o kaya ay patibong ito. Pinulot niya iyon at inalis ang bato sa ilalim.

"Wala ka nang hihintayin"

Napatakip ito sa kanyang bibig na naupo sa sahig. Mahigpit niya itong hawak, namumula ang mukha niya sa napipinto nitong pag iyak.

"Aaaaaaaaaaaaaaaa" sigaw niya habang umiiyak sa sakit ang kumawala sa kanya. "Hindi ito totoo!!!" aniya sa gitna ng matinding pag iyak. Tumayo siya at pinagtatapon ang lahat ng madampot nito. Nagkalat ang mga basag basag na bote vase mga gamit. Hindi nakaligtas ang mga kurtina na pinagpupunit niya.

She is hurtfully in pain, she was in this state of hollow feeling before, it was terrible and almost close to death. Nawalan siya ng pamilya dahil sa pag aasawa ulit ng mommy niya after her dad passed away, naiwan siya nang nag-iisa, ipinagpalit siya ng taong minahal niya at nqging sandalan ng mga panahong hinahanap niya ang kalinga ng isang ina, and that was the second painful happened in her life. At ito na pausbong pa lang, humiga siya sa sahig while sobbing. Wala siyang ginawa kundi umiyak ng umiyak hanggang sa wala na itong mailuha, nakatulog siya sa ganoon posisyon.

Days passed.....

Na admit siya sa hospital, wala itong malay nang madatnan siya ng mga sumaklolo sa kanya.

Ika apat na araw.... Nagmulat ito ng mata, hindi niya alam kung nasaan siya, puro puti ang nakikita sa paligid, pag angat niya ng kamay ay nakita niya ang swero sa likod ng kanyang palad. Marahil ay alam na niya kung nasaan siya.

Kahit anong kulit niya sa mga nurses at doctor na nag assist sa kanya ay wala silang maibigay na impormasyon kung sino ang nagdala sa kanya sa ospital. Buglang sumakit ang ulo niya sa pag iisip.

Ang sabi ng doctor ay huwag muna siyang mqg isip ng mga bagay na magpapalala sa depression niya.

She wake up everyday with this! The thought she never see him again! everything seems monotonous ! you sleep thinking about the same thing ! if that's really a true love! Then where is he,that he is nowhere to find. Why is this happening to her?  Inconsolable. Unimaginable. Never ending pain. She would imagine. And tears always flow in her cheeks as she remember how he Vanished.

Nilapitan siya ni Cheska at inalobang likod nito. She was sophocating with the lain that keeps torturing her.

"I want to see him, Iwan to hug him tighrly... I knew it, sana hindi ko na lang binitawan ang mga kamay niya, sana pinagpilitan ko na alng ang kagustuhan ko na huwag siyang umalis." aniya na nag umlisa nanaman siyang humagolgol

"It was painful to see her like this. All I could do was embrace her and let the torrent of her tears to soak through my shirt." ani Cheska sa kanyang isip. Awang awa siya sa kaibigan at tinuring ng kapatid.

Hindi siya lumalabas ng bahay, napapabayaan na niya ang shop dahil sa tagal din niyang nawala. Wala na siyang pakialam sa mundo.

She vaulted on to her bed and pillow hugging her face accepting her torment. Once the tears that got away, the rest followed it, she can't help it but to invite them to tear down her eyes. Her lips trembled as she cried, starting to chewing her lower lips.

She did visit Mariano's mansion pero wala siyang nakuhang impormasyon.

Bimalik siya sa hotel villa pero sarado na ang elevator papunta sa penthouse. Ang sabi lang sa kanya ng ilang staff na ipinasara ang daan papunta sa penthouse temporarily. Hindi nila al kung hanggang kailan ito isasara.

Hindi niya maunawaan, kung may nangyari kqy Apollo bakit walang funeral services sa bahay o anunsyo galing sa pamilya niya ang biglaang pagkawala niya, pinuntahan niya ang lugar na nabaggit ni Apollo nang gabing iyon bago sila umalis, malinis ang paligid, walang mga sasakyan , truck o kahit ano na magpapakilanlan na may naganap na transaksyon doon,  walang corpse na nakita kahit isa man sa mga kasamahan nito. Wala kahit anong balita.

Halos mabaliw na siya kakahanap ng pwedeng makapagturo kung nasaan sila, sa pagkakalkal niya ng mga ebidensiya ay unti unting lumalabo ang kanyang source. Araw araw itong nagpupunta sa Hotel Villa para manmanan ito at nagbabaka sakaling makita niya si Apollo pero lumipas ang ilang linggo at napapagod na rin siya sa paulit ulit na lang na ginagawa niya.

"Ang daya mo, hindi ka tumupad sa usapan, ang sabi mo babalik ka, na ligatas at buo kang babalik sa akin. Ang sama sama mo, bakit mo akong iniwan ng ganito. Binuo mo yung wasak kung mundo para iwan ulit. Ang sama sama mo!" nakatayo siya sa pampang, aniya habang nakatingin sa langit. Marahas na pinahid ang mga luha sa kanyang pisngi.

"Kakalimutan na kita, hindi na kita iisipin o kahit iiyakan man lang, simula sa araw na ito. Tapos na ang paghihirap ko nang dahil sayo. Mahal kita pero hanggang dito na lang."

Sabay ng paglubog ng araw ang siyang paglisan sa lugar.