დილანის ნათქვამს ჯერ კიდევ ვერ ვიაზრებდი, ვფიქრობდი რომ მეთამაშებოდა მაგრამ თან გულწრფელი მომეჩვენა. დღეს საშინელი ამინდია სავარაუდოდ იწვიმებს ასე ჩავიცვი:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
დღეს მამამ წამიყვანა სკოლაში გზაში ცოტა ვისაუბრეთ: - ამ ბოლო დროს ხშირად ვეღარ ვსაუბრობთ, ყველაფერი კარგად გაქვს? მკითხა მამამ - კი, რათქმაუნდა ყველაფერი რიგზეა. გავუღიმე - ვინმე ხომ არ გამოჩენილა ? თბილად გამიღიმა, მამაჩემთან საუბარი ყოვეთვის მიყვარდა, ყოვეთვის შეუძლია გამიგოს და არ გამიბრაზდეს. - მამა! - უბრალოდ მაინტერესებს - ისეთი არავინ - ანუ ვიღაც მაინც არის - არ არის - როდესაც მოგინდება მაშინ მომიყევი. - აი სკოლამდეც მოვედით, დროებით. გარეთ ისეთი ქარი იყო ლამის მართლა წამიღო, სკოლაში შესვლისას ცოტა ამოვისუნთქე სანამ დილანს დავინახავდი, გამიღიმა და შარმიანად წამოვიდა ჩემსკენ - ჰეი - ჰეი.. გაკვეთილი მეწყება უნდა წავიდე. თვალებშიც ვერ ვუყურებდი თავი დავიძვრინე და წამოვედი. ისტორიის კლასში შევედი სადაც მე, ელის, კეიტს და ევას ერთად გვქონდა გაკვეთილი კლასში მხოლოდ კეიტი და ელი იყვნენ - რაღაც მოხდა.. ვთქვი მე - შენც გამარჯობა მითხრა კეიტმა - დილანმა სიყვარული ამიხსნა - რაააა? დაიყვირა ელიმ - ვიცოდი, რომ ასე მოხდებოდა თქვა კეიტმა და გაიღიმა - საიდან იცოდი? - თავიდანვე იყო თქვენში რაღაც - მე არ მიყვარს დილანი. - დარწმუნებული ხარ? მკითხა ელიმ - რათქმაუნდა, ის ხომ დილანია! ზარი დაირეკა კლასში მასწავლებელი და ბავშვები შემოვიდნენ . ევა მოგვესალმა, კეიტს თვალი აარიდა, კეიტმა კი უცნაური მზერით შეხედა. მგონი კეიტს ისევ მოსწონს ევა. * * * გაკვეთილების შემდეგ კარამ ნოა დაინახა და მასთან მიირბინა: - საით? კითხა კარამ - რა კითხვაა, რათქმაუნდა სახლში - ჰმმ და არ გინდა კინოში წავიდეთ? - ასეთ ამინდში? - მიდი რა, უფრო მაგარი იქნება - კარგი ჰო წამოდი - იეს! ნოას კარას ქცევაზე გაეღიმა. * * * ამასობაში კეიტმა გადაწყვიტა ჯოშს დაშორებოდა - აბა რა საქმე გქონდა? კითხა ჯოშმა - ჯოშ მისმინე... უნდა დავშორდეთ - რატო? ჩვენ ხომ კარგად ვიყავით... - ასე იყო... მაგრამ უბრალოდ თავს ვიტყუებდი მეგონა წარსულს ჩაბარდებოდა... - რაზე საუბრობ? - სხვა მიყვარს.. - ოუ გასაგებია - მაპატიე მართლა არ მინდოდა ასე გამოსულიყო... - გასაგებია, მისთვის იბრძოლე! - ასეც ვიზამ. * * * ნინის თვალთახედვა: სახლში მოსულს ძალიან მომინდა მაკდონალცის საჭმელი. ამინდის გამო თავს ვიკავებდი , მაგრამ ჩემმა შიმშილის გრძნობამ მაინც გადაწონა და საყიდლად გავედი. * * * - წვიმა დაწყებულა! ახლა რავქნათ? თქვა ნოამ - კარგი რა, მაგარია! - მოდი აქ შემოაფარე თავი, იქნებ მალე გადაიღოს. - სერიოზულად? - კარა ცენტრში გამოვიდა და ტრიალი დაიწყო ნოა მიაშტერდა მისთვის ისეთი ლამაზი სანახავი იყო კარა. თავი გააქნია თითქოს ფიქრების მოშორებას ცდილობსო - გაგიჟდი?! მოდი აქ! უთხრა ნოამ - იცი ბავშვობაში რაზე ვოცნებობდი? ვინმესთან ერთად წვიმაში მეცეკვა. კარა ნოასკენ წავიდა - მასე ნუ მიყურებ, მაგას არ ვიზამ ! თანაც მუსიკაც არ არის კარამ ტელეფონი ამოიღო და მუსიკა ჩართო - უკვე არის! წამოდი. ხელი მოკიდა და ცენტრში გაიყვანა. - ნამდვილი გიჟი ხარ! - მოდუნდი და ამყევი. ასეა, ზოგი გრძნობს წვიმას, ზოგი კი უბრალოდ სველდება. * * * მოკლედ ძალიან მაგარი ბედი მაქვს ჩამოვედი თუ არა წვიმა დაიწყო, უკვე ვჭამე და 20 წუთია ველოდები წვიმა როდის გადაიღებს, ჩემდა საუბედუროდ დილანი შემოვიდა ან საიდან გაჩნდა აქ ?! სასწრაფოდ ავდექი და გავედი დილანი გამომყვა - ნინი დამელოდე! - რა გინდა?! - თავს რატომ მარიდებ? - ვერ ხვდები?! მოულოდნელად მიხსნი სიყვარულს და ახლა რას ელი ჩემგან?! - არაფერს ველი! იმიტომ გითხარი რომ აღარ შემეძლო, ჩემში ჩაკვლა! - და იციი მაინც რა მდგომარეობაში ჩამაგდე?! სულ შენზე ვფიქრობ ! სადაც არ უნდა წავიდე შენ ხარ! არ შემიძლია შენი დავიწყება, ჩემ თავს ვეუბნები რომ ცუდი ხარ, რომ არ შეიძლება შენზე ფიქრი, მაგრამ არ გამომდის! ახლა კმაყოფილიხარ?! გული ცოტაც და საგულედან ამომიხტებოდა, დილანმა ჯერ გაოგნებულმა შემომხედა , შემდეგ გაეღიმა, ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და მაკოცა, ამჯერად აღარ შემიჩერებია, რადგან ეს მეც მინდოდა.
