MY SUPERSTAR 13

675 30 2
                                    

Apat na araw na akong pabalik-balik sa hospital. Sa umaga hanggang hapon ako ang nagbabantay kay Jin at sa gabi hanggang madaling araw ang members naman ang nagbabantay sa kanya. Sabi naman ng doctor niya pwede na siyang makalabas ngayong araw kahit kasi papano naibalik na niya ang lakas na nawala sa kanya nong nagkasakit siya.
Hindi kami nagpapangabot ng members minsan, katulad ngayon hindi ako nagising ng maaga kaya magaalasais na ako nakarating dito sa hospital. Pagpasok ko ng kwarto niya napakunot noo pa ako sa nadatnan ko.

"What the hell are you doing?" tanong ko sa kanya. Nabigla siya ng nakita ako kaya dali-dali siyang tumayo.

"Doing push ups".

"I know you're doing push ups. What I mean is..why are you doing such extreme exercises? You're not completely well". Napapailing na lang ako ng mapansin ang damit niya na basang basa ng pawis.

"I need to do some exercises in order for me to keep up with the members once I get back. If I'm not going to stretch my body..I will get tired easily". I didn't listen to his explanation. I get him a towel and shirt instead. Basang basa din ang buhok niya sa pawis. Lumapit ako sa harap niya at walang alinlangang tinanggal ang tshirt niya. I started drying his sweat with his towel. Kapag ganitong sitwasyon, I always tend not to look at him even if I know to myself that he's looking at me intently. Pagkatapos kong punusan ang katawan niya binigay ko sa kanya ang tshirt niya. I also put an extra towel on his back kasi mabilis siyang pagpawisan.

"Thank you". Hindi siya nakakalimot magpasalamat sa akin sa araw-araw na tinutulungan ko siya.

"What do you want to eat? I take you out a beef bulgogi". Pinakita ko sa kanya ang isang supot na nasa mesa. He genuinely smiled at me kaya hindi ko rin mapigilan ang hindi gumanti ng ngiti.

"Thank you for the food". Nasabi niya kasi sakin na namimiss na niya daw ang beef bulgogi kaya dumaan ako sa isang restaurant para ipagtakeout siya nong papunta ako dito.

"Is your hand okay?" hinawakan ko ang kamay niya at tiningnan kung nanlalata parin ito dahil sa swero niya. Tinanggalan na siya ng swero kahapon pero nandon parin ang panlalata sa parte kung saan itinurok ang karayom. The warm of his hand send shivers on me. Parang may libo-libong kuryente ang dumadaloy sa katawan ko ng magkadaiti ang kamay namin. Nagkatinginan kami ng matagal. Did he feel it too? Bigla kong binitawan ang kamay niya. This can't be happening.

Tatalikuran ko na sana siya when he suddenly grabbed my waist. Our eyes met, and at that moment we are lost in a galaxy which both of us are familiar with. I can feel his body against mine. We're just an inch apart. His lips brushed into mine and I closed my eyes. They say the most beautiful things in life are not seen but felt only by heart and I think it's true. Closing my eyes while responding to his kiss is like a beautiful scenery, you don't need to see it with your naked eye but rather feel it by the sounds of the birds above,and the bees luring around the flowers. I put my hand on his chest and feel his heartbeat. His kiss gently swept off my feet. His kiss becomes deeper, longing, and sensual. I moved my hand inside his shirt and I heard him groan in pleasure. Nothing's changed. The taste of his luscious lips and the warm of his body since the very first day when our bodies become one.

"Ohhh..hyung". We let go each other when we heard someone. We wasn't able to react  when we saw the members in the door with Carmi. I can see pain in her eyes and anger. I shook my head not just once but a lot of times when I realized what I did. Daaaammn..Yuri! What have you done this time?!!! kastigo ng isip ko sa sarili ko.

Patakbong sinugod ako ni Carmi and slap my face real hard. I deserve this. I really deserve this. Hindi ako gumanti kahit kayang kaya ko naman. Parang nawalan ako ng lakas kaya hindi rin ako makagalaw sa kinatatayuan ko.

My Superstar 0.2 (Ongoing)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon