Dedim ve kapıyı kapatıp odadan çıktım. Artık yürümek daha kolay geliyordu. Hala işkence gibiydi ama öncekine göre daha kolaydı. Bu yaralar kolay kolay geçmezdi. Hele karnım. Kaç adam tekmeledi hatırlamıyorum. Kaç tokat yedim hatırlamıyorum. Ne kadar dövüldüm hatırlamıyorum. Odama girdim ve üstümü değiştirmeye başladım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Her şey ordaki gibi)
Giyerken bile zorlanıyordum. Çok fazla süslenmedim. Buna halim yoktu ama bence yinede güzel olmuştum. Aşağıya indiğimde kızlar ve ruggero beni bekliyordu. Yavaşça aşağıya indim. Ara sıra canım feci alıyordu ama yaptım tek şey sımsıkı gözlerimi kapamak ve küçük bir inilti. Aşağıya indiğimde arabaya indik ve alışveriş merkezine geldik. İçeri girdiğimizde kızlar ordan oraya koşturuyordu. Bende alışveriş yapmayı severdim ama caro ve valu gibi deli değildim. Geçtiğimiz her mağazaya giriyorlardı. Ben ve ruggero aramızda mesafeyle arkalarından, caro ve valu poşetlerle önümüzden yürüyorlardı. Sonra bir anda valu bize döndü.
V:çocuklar bir sorun mu var? Siz normalde arkamızdan yürürken konuşur gülerdiniz ve birbirinize yakın olurdunuz. Şimdi aranızdan iki insan geçicek kadar mesafe var. Ne oldu?
Ruggero kolunu acıtmadan omzuma attı ve kendine çekti. İkimizde gülümsüyorduk. Zorundaydık.
R:bir şey olmuyor valu, geçen olan olaydan sonra üzgünüz sadece
