|Levami| ~düzenleniyor!

7. Bölüm: Kaza!

Merhaba kuzularim multideki şarkıyı istediğiniz yerde açabilirsiniz size bırakıyorum ama mutlaka dinleyin . Keyifli okumalar sizleri seviyorum umarım beğenirsiniz (•ө•)♡

✳️✳️✳️

Nice beyazlar boyanmıştır karaya.
Hava zehirlenmiş, toprak kısırlaşmıştır.
İftiracının ahlaksızlığına
Taş bile dayanamamış, çatlamıştır.

Güneşi balçıkla sıvamak zordur derler.
Gülü küllesen de yağmur sonu yine gösterir kendini.
Saçtığı pislikler yine iftiracının yüzüne döner,
Siler yüzünde insan rengini.

İnsan onuruyla, kişiliğiyle insandır.
Su kabullenmez kirliliği,
Kirleri yıkasa da.
Baharı insan yeşiliyle tanır.
Kış deyince kar anlarız,
Yaşanması zor olsa da.

İftira diyince irkilir, tüketirim nefesimi.
Gülen gözlerin ağlayışını görürüm.
İftira ile pisletmektense çevremi;
İntihar eder, ölürüm.
(Rahim Recep Akdora-İftira)

(Berkay'ın ağzından)

LEVAMİ - 7. Bölüm : Kaza!
KARANLIĞIN ESİRİ ;

Hayal'in ne yapmaya çalıştığını bir türlü anlayamıyordum. Ben insanlık görevimi yapıp onu evime almışken onun bana yaptığına bak. Kendimi bildim bileli iftiradan nefret ediyordum. İftiradan nefret etmeme rağmen ağzıma bile almıyorum kelimeyi , ama o bana iki dakkada iftira atıyor . Nerde yanlış yapmıştım acaba ben ? Ona yardım ederek hata mı yapmıştım ? Bana o kelimeleri söylediğinde sırtımdan hançer yemiş gibi hissetmiştim çünkü emindim öyle bir şey olmamıştı . Ona güvenip evime almıştım ama onun bana attığı iftira adeta beynimden vurulmuşa döndürmüştü beni . Ben daha ona yaklaşmamışken bana iftira atması iyice sinirimi bozmuştu. Hadi sarhoştum, bilincim yerinde değilken yapmışım desem. O gün sarhoşda değildim...

Sinirden artık gözüm hiçbir şey görmüyordu. Duvarlar benim üzerime geliyor beni daha da tedirgin ediyordu. Bu evin içinde daha fazla duramazdım. Benim acilen dışarı çıkmam, hava almam lazımdı. Yoksa kendime hakim olamayıp elimden bir kaza çıkabilirdi . Kaan'ın bana seslenmesini umursamayarak hızla kapıya yöneldim ve arkama bakmadan Kaan ' ı aldırmadan evden ayrıldım.

Evimin hemen önünde olan park edilmiş arabama doğru yöneldim. İlerlerken derin bir nefes aldım sakinleşmem lazımdı ki kafamı toparlaya bileyim . Beni iyi hissettirecek tek yer vardı oda Yalnızlık tepesiydi. Ne zaman yalnız kalmak istersem o zaman yalnızlık tepesine giderdim. Adı gibi yalnızdı orası aynı ben gibi... Tabi bu ismi 8 sene önce ben koymuştum. Yalnızlığıma arkadaş , sırdaş olmuştu . Dertlerime derman olmuş , sakin kafayla düşünmemi sağlamıştı .

Arabamı çalıştırıp yola koyuldum ve yavaş yavaş ilerlemeye başladım. Düşünmek istemiyordum ama nereye gitmişti ki ? Çünkü onun tek güvendiği bendim . Hissediyordum , güveniyordu bana ama neden böyle yapıyordu? İkimizin de güvenini sarsıyordu . O karnındaki bebeği itiraz ettiğim için güveni sarsılırken , bende bana iftira atmasıyla güvenim sarsılmıştı . Olduğundan uzun bir yolculuk olacaktı. Rahatlamak ve İçimin huzurla dolması için radyoyu açtım. Şarkı dinleyince sanki huzur buluyordum. Bu yüzden de hayatımın her anında şarkıya yer veriyordum. Radyoda kısa bir aradan sonra Murat Kekili'nin Bu Akşam Ölürüm şarkısı çalmaya başladı. Severdim bu şarkıyı . Ara sıra yalnızlık tepesinde dinlemişliğim vardı . Radyonun sesini arttırıp dinlemeye devam ettim .

Bu akşam ölürüm.
Beni kimse tutamaz.
Sen beni tutamazsın.
Yıldızlar tutamaz.
Bir uçurum gibi düşerim gözlerinden.
Gözlerin beni tutamaz.
...

En sevdiğim şarkılardan biriydi. Sözlerini çok anlamlı buluyor ve sürekli dinliyordum. Fakat bugün her zamanki gibi değildim. Aklımda yine Hayal'in bana iftira attığı vardı. Neden yapmıştı ki ben yanlış anlamasın diye ona yaklaşmazken , o bana gözünü kırpmadan iftira atmıştı .

Bugünkü olaydan sonra Hayal' den iyice soğumuştum. Çünkü iftirayı kaldiramazdım . Ne o eski Hayal olurdu , nede ben eski Berkay...
Bundan sonra konuşmayı bırak yüzüne bile bakmazdım. Gerçi onun utancından benim yüzüme bakamaması lazım. Bundan sonra da hiçbir şey artık eskisi gibi olmayacaktı...

Uzun bir iç çekişten sonra iyice daraldığımı hissettim ve camımı hafifce açtım. Temiz havayı içime solup , yavaşça geri verdim .

İnsanın içini huzur dolduracak şekilde rüzgar esiyordu. Rüzgarın hafif uğultusu yavaşca kulaklarıma doluyor ve huzur veriyordu. Ne zaman rüzgar esse kendimi güçlü hissediyordum ve içimdeki umut azda olsa yeniden canlanıyordu. Rüzgar düşüncelerimi duymuşcasına bir kere daha esti .

Yan koltuktaki telefonumu alıp Hayal'e;
"Seni cehennemim de yakacağım Hayal." yazdım ve hemen ardından mesaj gelmesi bir oldu.
"Senin cehenneminse yanmaya razıyım." yazmıştı.

Yüzümde hafif bir gülümse oluştu. O cehennemi ona hissettirecektim. O zamanda bana yalvaracaktı. Fakat ben dinlemeyip bana attığı iftiranın bedelini ödetecektim. Ne demek bana iftira atmak ! Bedelini ödetecektim ona . Haketmişti .

Ona karşı soğumam içimde nefreti de uyandırmıştı ve ben o nefreti ona acı çektirerek gösterecektim. Ona öyle bir oyun oynayacaktım ki pişman olup bana iftira attığını kendi ağzıyla itiraf edecekti . İşte o an ona hayatı zindan edecektim . Madem cocuk bendendi ispat edecekti . DNA testi isteyecektim bakalım o zaman ne yapacaktı . Artık benden kurtuluşu yoktu. İmkansızdı artık benden gidemezdi.

Düşüncelere o kadar dalmıştım ki hızla bana doğru gelen kamyonu farkedememiştim. Çarpışmamak için direksiyonu sağa çevirdiğimde süratle ağaca çarpmam bir oldu. Daha kafamı direksiyondan kaldırmadan bir kere daha sertçe vurdum kafamı . Mal herif oda bana çarpmıştı . Direksiyonu benimle aynı yere çevirmişti ve arkadan bana çarpmıştı.

Salak mıydı ? , benle aynı yere direksiyonunu kırıyordu. İkinci kere Başımı direksiyona vurmamla gözlerimin kararması bir oldu . Bilincim hala yerindeydi ama gözlerimi saniyelik kapattiğımda kulağıma dolan bir melodiydi . Yan koltuktaki telefonumun alacaklı gibi durmadan çalıyordu . Bilincim yavaş yavaş giderken karanlık beni esiri altına almıştı bundan geri dönüşü yoktu . kapattım gözlerimi karanlığa ve tek hatırladığım kapımın zorlanmasiydi...

(◍•ᴗ•◍)

Evet arkadaşlar yb hakkında ne düşünüyorsunuz ?

Sizce Berkay nasıl bir oyun oynayacak ?

Begendiniz mi ?