Chapter 9

52 18 4
                                    


August told me to go inside the house, and that he needs to talk to Alexis.

I am still shocked.

What if ang naiisip ni Alexis kabit ako ni August? I don't want her to misunderstand.

But why did he have to do that to her?

I'm not really a part of their lives but why do I feel like I need to know?

Dalawang oras na ang nakakalipas hindi parin sila bumabalik?!
Ano ba yun dun na natulog sa resort?!

The wind blows and it's making me so nervous. I hope I won't get a slap from Alexis. Yun naman ang madalas na ginagawa ng mga may asawa sa mga kabit diba? Pero hindi ako kabit.

What if ginawa akong reason ni August? Pano kapag ako yung magmukhang masama dito?

Do I need to escape now and find a new place?

YES.

DEFINITELY.

Agad kong kinuha yung bag ko, nilagay ko na rin yung phone ko at iba ko pang gamit.

Naghanap ako ng papel at ballpen para gumawa ng sulat bago umalis. Babalikan ko naman siya para mabayaran lahat ng kabutihan niya.

Hi August and Alexis!

I wish you both happiness! You both helped me a lot here. Maybe this is your time to fix your marriage. So, I'll find another place for me to stay. I'll pay you guys back soon!

Pagkatapos kong isulat iyon, tinupi ko na ang papel at pinatong sa mesa. I really hope they could still fix their relationship. Kung hindi, kawawa yung anak nila.

Dala yung bag ko, lumabas na ako ng bahay niya.

Saan naman kaya ako makakarating ng gantong oras?

Naglakad lang ako ng naglakad hanggang sa mapagod ako. Umupo muna ako sa waiting shed na parang kubo lang at parang isang buga na lang tatangayin na.

Nakita ko ang unti-unting pagpatak ng ulan sa daan. Seriously? Not today please.

I don't like rain. I can't explain how I feel everytime it rains. I don't like the sound of thunders. Natatakot ako. It makes me feel unsafe. Hindi ko alam kung bakit, pero sabi sa akin ni Kuya, baka may bad memory lang ako sa ulan. I don't really know why, I can't remember a bad memory that made me afraid.

Lumalakas na ang ulan at nandito pa rin ako walang mapuntahan.

I hugged my knees, and started to cry.
I don't know where I could go.

Nararamdaman kong nababasa na ako ng ulan. Hindi naman kasi maayos yung bubong nung waiting shed. Wala ring kwenta.

Tumungo na lang ako, hindi ko na mapigilan ang pag-iyak. I remembered how my father told everyone in the party that I'm engaged, like I was some kind of business venture. I remembered how he never talked to me like I'm his daughter. It was years ago. Simula nung magising ako na nasa ospital na ako, at wala akong maalala, he made me feel that he hates me. Why? Because I can't remember what happened? But they never told me what really happened that day?! How am I supposed to react?

I am so lost.

"Why are you crying?"

With that voice I knew it was August! I didn't hesitate to hug him. Last thing I remembered he hugged me back, and I fainted.

Nagising ako sa isang kakaibang kwarto. Kaparehas nung kay Alexis. So si Alexis yung nakakita sa akin? Bumangon ako, nakita ko sa bintana ang sikat ng araw. Biglang bumukas ang pinto at may pumasok.

Detaching One's HeartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon