YUÁNFÈN // KaiSoo

🌙Final🌙

Hatalarım olduysa affola, iyi okumalar!

Bir anda, hayatınıza öyle bir insan girer ki, giden herkese teşekkür edersiniz.

Ve o insan geldikten hemen sonra şöyle bir cümle fısıldar hayat kulağınıza, 'Al, bu çektiğin bütün acıların mükafatı.'

Artık hayatınızda öyle bir kapı aralanmıştır ki, ağladığınız kapalı kapıların önünden kalkmanız gerekir.

O insanı gözünüz yolda beklemeyin, her hayatınıza aldığınız kişiyi de hediye edilen insan zannetmeyin.

En güzel şeyler, en beklenmedik zamanda gerçekleşir. Pes etmeyi düşündüğünde, gücünün kalmadığını hissettiğinde.. hep o en umutsuz anlarda güneş gibi girer hayatınıza. Üşümüş elleriniz, soğuktan çatlamış dudaklarınız, karanlıktan kurtulmaya çalışan bedeniniz iyileşir.

Hep sımsıkı kapalı tuttuğunuz gözlerinizi açar, güneşin hayatınıza getirdiği güzellikleri seyre dalarsınız.

O an anlarsınız işte, hayatın size verdiği hediyeyi.

O iki insanda yaşadı böyle bir şeyi.

Kim Jongin ve Do Kyungsoo..

Farklı zaman diliminde, fakat aynı yerde, aşktan bihaber yaşamaya başladı.

Hayat bu işte, hediyesini ne zaman vereceğini bilemezsiniz. Onca yıl, Kyungsoo'nun o eve gelmesini bekledi hayat. Geldiğinde ise hiç gecikmedi hediyeyi vermek için.

Jongin yeni bir hayat için yalvarırken, aklında aşk yoktu. Kyungsoo geleceğinin hayalini kurarken, hiç aşkı katmadı araya.

Sahi, aşk neydi onlar için?

Biri için dans iken, diğerinin gizemli şeyler miydi?

Hep bizim için önemli olan şeyleri vazgeçilmez zannederiz. Aşık olduğumuzu düşünürüz. Oysaki, kim sevdiği ile olmak için her şeyden vazgeçmeyi göze almadı ki?

Jongin gibi sevgisi için danstan vazgeçmesi gibi fedakarlık yapmayı, Kyungsoo'nun birine aile olması gibi yuva olmayı tatmanızı dilerim.

****

14 Ocak 2021

"Yeni hayatına iyi ki doğdun Kim Jongin."

Kafasını çantasından kaldırmadı.

Kaldıramadı.

Kaldırıpta o okyanus gözlere bakarsa ağlardı çünkü.

Yanına çömelen bedeni duyabiliyordu. Ardından sırtında sıcacık eli hissetti. Fazla sıcaktı. Sanki yanıyordu bedeni.

"Bakmayacak mısın bana?"

Neden bakamıyordu? Yaralı bedeninden mi neden utanıyordu? O Do Kyungsoo idi. Odasının hayaleti. Utanması gereken son insan. Onu koruyacağına söz veren melek.

Yavaşça kafasını kaldırdı. Kendine umut ve sevgi dolu gözlerle baktığını görünce gözlerinin dolmasına engel olamadı.

Annem gibi dedi içinden. Annem gibi bakıyor bana, dünyanın en mükemmel şeyiymiş gibi.

Gözünden bir damla akıp süzülürken, Kyungsoo hemen o göz yaşını sildi.

"Gözyaşları birer inci tanesidir Jongin. İncilerinin her bir tanesini ben koruyacağım ve kimsenin onları görmesine izin vermeyeceğim, senin bile." Kyungsoo ona sarılınca, sol kolunu hemen beline sardı. "Seni ölene kadar tüm kötü şeylerden koruyacağım. Mutluluğun bile sana gözyaşı döktürmesine izin vermeyeceğim."