Η συμφωνία

Ήταν κάποτε ένα κορίτσι.....

Αν δεν έχεις διαβάσει το πρώτο βιβλίο ίσως να μην καταλάβεις κάποια κομμάτια.
Αν θες να το διαβάσεις ...."εγώ το πολύτιμο παιχνίδι του"😊

Για όσες περιμεναν την ιστορία....καλή ανάγνωση και σε αυτό το βιβλίο κορίτσια μου♥️

-Ειμαι η θάλη και είμαι πολύ πολύ θυμωμενη σε κάλυψα!;

Λέω με ένα χαμόγελο τύπου τρελοκομείο.
Μου φόρεσε και τη στολή τρομάρα της.
Θα φάει ξύλο.

Άντε με αυτό το γυαλί που είναι σαν τον πατέρα μου αρχιεπίσκοπο....αν και ο πατέρας μου είναι....ε είναι πολύ....
Ε είναι 40 και είναι θεός...

Για τον πατέρα μου σκέφτομαι τώρα εγώ ε;
Ναι....
Τι λέγαμε

-Μαλιστα....
Σηκώνομαι απότομα και της τραβάω το γυαλί από το μούτρο.
Με κοιτάει έντρομη.

-Τι μάλιστα ρε Λια γαμω;! Σε εμενα βρήκες να κάνεις την πρακτική σου κάι έχω νευρα!!;

Ουρλιάζω στα μούτρα της
Δεν φαίνεται να την πειράζει όμως.
Με κοιτάει εντελώς ήρεμη.

Τι; δεν είμαι αρκετά τρομακτικη;

- Πρωτότυπο...
Με ειρωνεύτηκε τώρα!;

Περνώ το γυαλί, το πετάω και το πατάω.

-Ρε θαλη! Είναι το τρίτο αυτό το μήνα γαμω!
Φωναζει .
Καλά να πάθει με επριξε.

Στρυφογιριζω τα μάτια μου.

Ξεφυσαω....

Χαμηλωνω την ένταση μου δεν βγάζει πουθενά.
- Λία...από όλες τις φορές που σου εμπιστεύομαι κάτι πάντα καταλήγει να το ξέρουν όλοι η δεν σε νοιάζει καν...μέχρι και εδώ την πρακτική σου κάνεις...κουραστικά

Δεν λέει κάτι...κοιτάει κάτω...μου έχει κάνει διάφορα.

Ηλίθια....
Αλλά είναι φίλη μου...

Απλά πρέπει να φύγω από εδώ όλα με πνίγουν.
Η Ρέα θα με βοηθήσει...

Στρυφογιριζω τα μάτια μου και γυρνάω τον κορμό μου προς την έξοδο.

Ανοίγω την πόρτα και φεύγω.

-Ρε Θαλή!...
Με φωνάζει...

Τρέχω κάτω.

Περνώ τη μηχανή.
Είναι της κυρας Άννας με μερικές παραλλαγές...έχει ένα Άλφα σε ένα τριαντάφυλλο πάνω σε δέρμα.
Είναι το μόνο που έχει μείνει γιατί όλη την υπόλοιπη την αλλάξα....εμ...τα χρόνια περνάνε τα πράγματα αλλάζουν .

Νέες τεχνολογίες.

Την είχε κάνει δώρο ο πατέρας μου σε ένα ταξίδι τους στο Παρίσι.