Η συμφωνία

Δωσε μου μια νυχτα διαφορετικη απο τις αλλες

Κανεις όμως δεν λέει τι ήθελε να πει....και αν και θέλω να μάθω τι είναι δε μου λέει

Τον κοιτάω λίγο στα ματια με τα ερωτηματικά να ξεπηδούν παντού γύρω μου

Να φαει σκατά δε θα κάτσω να σκασω εγώ

...........

Ε δε θα πει μας δουλεύει τώρα;!

Δε μπορω με αυτον που εμπλεξα

Θα με τρελανει τελείως!

<<ναι γιατί η αλήθεια είναι πως το ειχες και λιγο απο μονη σου>>

Σκασε εσύ
Αμέσως σα τη τσουτσου

Μουτρωμενη που δε λέει προχωραω μπροστά

-Που θα πάμε;

Λέω καθώς μπαίνω μέσα στο αμάξι αφού μου ανοιξει τη πορτα

Δε κράτησαν και πολύ τα μούτρα....θα κρατούσαν αλλά ανώτερη βία

Και η περιεργια εκεί συμπεριλαμβανεται σκαστε

Βγάζω τα παπούτσια μου και τα ανεβαζω στη καρέκλα καθώς εκεινος περνάει μπροστά απο το αμάξι

Ανοίγει τη πόρτα και παει να καθήσει .

-Μη βάλεις τα πόδια σου πανω στο αμάξι εχθες το πήγα για καθα-

Τα ματια του πέφτουν πανω μου και σταματάει απότομα
Εγώ πεταριζω τα βλέφαρα μου φορώντας το πιο πλατύ χαμόγελο που έχω

Για λίγο με κοιτάει

Ρουθουνιζει με ενα στραβό χαμόγελο....

Και το δικο μου χάνεται στη γοητεία του δικού του .

Χάνομαι λίγο στα μάτια του ...

Καταλαβαίνω οτι τον κοιταω λίγο περίεργα και χαμογελαω λίγο ντροπαλά στην όμορφη εικόνα του που χαμογελούσε που μόλις εκανα ανάμνηση

Κοιταω κατω και γυρίζω τον κορμο μου μπροστά  κάπως αμήχανα

-Ζώνη μικρή

Λέει με τη μπάσα φωνη του και ανατριχιαζω

Μου κόβεται η ανάσα

Τι έχω πάθει

Σκασε σκασε σκασε θάλασσα

Ενας κόμπος εχει κολλήσει στο λαιμό μου

- Καιιι....

Καθαρίζω λίγο το λαιμό μου βηχωντας καθώς εκείνος βγαίνει απο το γκαράζ του ξενοδοχείου

-Και τελικά που θα πάμε ; 

Ρωταω αμήχανα

Το στραβό χαμόγελο του εμφάνιζεται ξανά στο ομορφο προσωπο του  και γρηγορα παίρνω τα ματια μου απο πανω του αφού η καρδιά μου νομιζω θα σπάσει