Η συμφωνία

Δεν θα σε έβρισκα;

Τον περιμένω να έρθει.
Βέβαια τον περιμένεις να έρθει αφού έφτασες εδώ δέκα λεπτά πριν  Θαλάσσα.
Όλη την ημέρα ήμουν αγχωμενη για αυτό.

Έκανα λόγους και το προετοίμαζα αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι τίποτα δεν μπορεί να με προετοιμάσει για να χωρίσω

Το μάτι μου πιανει από μακριά τη φιγούρα του.
Ψυχραιμία θαλάσσα.

Ναι έφτασε...

Φαίνεται αγχωμενος και έχει ένα αμήχανο χαμόγελο στα χείλη του.

Με πλησιάζει και πάει να με φιλήσει αλλά τραβιέμαι διακριτικά πίσω.

-Παμε να κάτσουμε;

Λέω και προχωράω μπροστά.
Τα μάτια του αμέσως σκοτείνιασαν και κάπως ψυχρανε η ατμόσφαιρα.

Καθόμαστε σε ένα καφέ λίγο πιο κάτω και αφού παραγγείλουμε εγώ ψάχνω ένα τρόπο να βρω πως θα του το πω.

-Λοιπον...;
Λέει φανερά ανυσηχος.
Τον κοιτάω.
Είναι πολύ όμορφο παιδί ο Ιάσονας ...πολύ καλό παιδί επίσης ...
Νιώθω τόσο άσχημα για αυτό αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικα.

-Ιασονα...δεν μπορώ να κρύβομαι άλλο....

Ο σερβιτόρος φέρνει την παραγγελία μας διακόπτοντας μας.

Μετά από λίγο τον ξανά κοιτάω στα ματια.

-Θελω να χωρίσουμε...
Λέω όσο πιο ήρεμα και ειλικρινά μπορώ   .

Το κινητό μου δονείται και η οθόνη του εμφανίζει κάτι που με ανυσηχει.

-Ενα μυνημα- τηλέφωνο άγνωστο.

-Τι;! γιατί;!

Ρωτάει έντονα με σχεδόν τα μάτια του να έχουν βουρκωσει.

Παίρνω το τηλέφωνο στα χέρια μου.

- Και τώρα που τον σχολασες ,θα πέσεις στα χέρια μου.

Σηκώνω τα μάτια μου στον Ιάσονα που με κοιτάει εκνευρισμένος να παράλληλα εντελώς διαλυμένος.
Τα ξανά κατεβάζω στην οθόνη και νιώθω την καρδιά μου να πηγαίνει υπερβολικά γρήγορα

Πώς...πως θα ο ξέρει;
Θα με τρελάνει....
Κοιτάω γυρω μου αλλά τίποτα δεν μου κινεί την υποψία...δεν είναι πουθενά.

Παίζει με το μυαλό μου με τρελαίνει.

Αμέσως αρχίσω να φούντωνω ...σχεδόν να θυμώνω.

- Παρατάμε

Στέλνω γρήγορα και το αφήνω κάτω .
Η οθόνη δεν αργεί να ξανά ανάψει κάνοντας με τώρα σχεδόν να τρέμω .
Θα με τρελάνει ο μαλακας!