Η συμφωνία

Επιτραπεζιο....τουλάχιστον τού μοιαζει

-Μην με ξανα πεις έτσι....
Λέω και σφίγγω το χερι μου

Γουρλωνει τα ματια και φεύγει λίγο πίσω γρυλιζοντας

Λογικα απο τον πόνο

Και δεν είπε τίποτα ....

Απλα έφυγε

Δεν κατάλαβα ποτε πως έμαθε πως με λένε κανονικά .
Μονο που το σκέφτομαι ανατριχιαζω .

Και τώρα ανατριχιαζω ακόμη παραπανω μια ωρα πριν γίνω ξανά το παιχνιδι του

Μου λειπει  η μαμά μου...και η Ρέα...και ο μικρός.....που έχω να τον δω πανω απο μια εβδομαδα και η Ρέα που  με έχει σχεδόν ξεχάσει

Και ο μπαμπάς μου,και ο αδελφός μου και η αγεννητη αδελφή μου και ...και αν παρω όλο το σοι ξημερωσαμε

Είμαι εδώ  μονη μου σε αυτό το δωμάτιο σχεδιασμενο με όλες τις ανάγκες μιας κοπέλας μια ωρα πριν αυτή η κοπελα γίνει παιχνιδι του σεξ ...με αποτέλεσμα όλες αυτές οι αναγκες να μην υπάρχουν πια

Και τα λεπτα περνούν γρήγορα....πολύ γρηγορα ...

Και εγώ τι να σκεφτώ;

Τι να πω;

Αφού το μονο που περνάει απο το μυαλο μου είναι.....αυτός.....

Τα χέρια του πανω μου και η αίσθηση των ματιών του που κοιτούν το σωμα μου .

Η βραχνή του ανάσα πανω από το αυτί μου που με ερεθίζει παραπανω απο όλα τα παιχνιδι του πανω μου

Το μελάνι στο λαιμό του που μου κινεί το ενδιαφέρον να μαθω την ιστορία του η τις χιλιαδες ανατριχειλες και το άγχος στο στομάχι μου όταν βρίσκομαι κοντα του

Τόσο παγωμένη οψη και όμως το σωμα του είναι τόσο θερμο .

Και ποσο με πειράζει γαμωτο που αυτή τη θερμότητα την έχει δώσει και άλλου

Και ναι έχω τόσες ερωτήσεις για όλα...ας πούμε γιατί έχει ενα τόσο μεγαλο σπίτι και μένει μονος;

Η που είναι οι γονεις του; έχει αδέλφια; τι σαμπουάν χρησιμοποιεί..;

Ωπα άκυρο

Η πόρτα ανοίγει τόσο αποτομα που μια κόφτη ανάσα φεύγει απο το λαιμό μου αλλά ευτυχώς δεν φτανει στα αυτια του

Θέλω να πιστεύω δηλαδή

Εχώ να τον δω μόνο μια μέρα...σχεδόν δηλαδή και ενω για εμενα είναι τόσο πολύ και τόσο λίγο ταυτόχρονα εκείνος κανει σαν να μην πέρασε ουτε ενα λεπτο