Η συμφωνία

Τι δουλεια κανεις ειπαμε;

-Και εγώ θα μείνω εδώ:
Ολη μέρα; Μονη μου;

Λέω με γουρλωμενα τα μάτια

Αραγε  έχει φαγητό εδώ μέσα; η θα με βρει νεκρή μετα τις πεντε ώρες που θα γυρίσει;

Να αρχισω να μοιρολογαω;

-Δεν νομιζω να μπορείς κάπως να με βοηθήσεις σε σχέση  με τη δουλειά μου εκτός αν οικειοθελώς θέλω να μείνω αφραγκος,οπότε ναι ...μεγαλο κορίτσι είσαι....άσχετα αν δεν φερεσαι σαν ενα μεγαλο κορίτσι ,μπορείς να μείνεις για λίγο μονη σου

Μουρμουριζει ειρωνικά βάζοντας τα παπούτσια του

Στριφογυριζω τα ματια μου

-Τι θα κάνω εδώ μεσααα ;

Γκρινιαζω και πεφτω στο διπλό υπερδιπλο κρεβάτι μου

Μου!

Μονο δικο μου!

-Θα με περιμένεις σαν καλό κορίτσι να γυρίσω

Λέει φοροντας το σακάκι του

Παρατηρώ λίγο το σωμα του και το προσωπο του .

Νιώθω ασχημα με το δικο μου...ειδικα στη τελειότητα που διαθέτει εκείνος

Παίρνω αγκαλιά τα ποδια μου

-Να βγω βόλτα;

Μουρμουριζω

Που θα πάω; θα χαθω

Υγεια!

-Οχι ....

Βγάζω ενα ήχο αγανάκτησης και καλυπτω με το μαξιλάρι το προσωπο μου

Αμ δε

Γιατί όχι δεν κατάλαβα ;

-Γιατί;

Αναφωνω ίσως με τη ενταση να φαίνεται παραπανω απο όσο θα έπρεπε στη φωνη μου

-Γιατί το λέω εγω .

Μουρμουριζει αυστηρα και περνάει  το χερι του αναμεσα στα μαλλια του  

-Αρα να βγω !

Λέω ειρωνικα και κάθομαι οκλαδων κοιτωντας τον

Ξεφυσαει και παιρνει στα χέρια του τον χαρτοφύλακα του

Τον παρατηρώ λίγο

Παντα φοράει κουστούμι ο κρυοκωλος

Πλάκα πλάκα δεν τον έχω δει ποτε με κάτι πιο καθημερινό

Αλλά και το μαυρο κουστούμι του παει
Βέβαια μη τυχόν και φορέσει άσπρο πουκάμισο η κάτι άσπρο τέλος πάντων, θα πεθάνει