Chapter 26

156K 4.1K 597
                                    


#26

I cannot stand seeing him in pain. It breaks my heart.
-
Yasmin

Yasi
I felt the seriousness and sincerity in his kisses. But I let out a cry when I pulled away and stared at his face."Reeve what did they do to you?" Maingat kong sinapo ang magkabilang pisngi niya.

Idinampi ko ang ang daliri ko sa may sugat niyang labi, sa ibaba ng mata niyang nangingitim, sa pasa sa pisngi niya at sa bagong sugat sa gilid ng labi niya. Naramdaman niya ang panghihina ko dahil mabilis niya akong binuhat. He sat at the edge of the bed and settled me on his lap, my legs on his sides, straddling him. Kumapit ako sa leeg niya at pilit pinigilan ang mga iyak na nagbabadyang lumabas.

"Naman eh! Bakit nadagdagan na naman ang mga sugat at pasa mo? Sabi ko naman sa'yo huwag ka nang lumusot palabas sa inyonpara lang puntahan ako dahil sasaktan ka na naman nila. Bakit ba ayaw mong makinig?" I tried to suppress my tears but I couldn't do it.

"It's your graduation day." He said.

"I don't care!" Tumaas ang boses ko at may hinanakit ko siyang tinignan. "Mas pipiliin kong manatili ka sa bahay niyo ng hindi nasasaktan kaysa ang puntahan mo ako at mabugbog ka na naman pagkauwi mo!" Ang ayoko sa lahat ay 'yung nasasaktan siya! Baka pinagtulungan na naman siya ng mga tauhan ni Tito Brandon.

I let my tears fall and rested my face on his neck so he wouldn't see me crying.

"Yasmin.." he tried to console me. Umiling ako at mabilis pinunasan ang mga luha ko bago ako tumayo. " Huwag kang aalis diyan. Kukunin ko lang 'yung kit," nabasag ang boses ko.

Tinalikuran ko siya at naglakad patungo sa closet. I held the knob tightly and tried to stifle the unstoppable tears falling down. Nanghihina kong pinunasan ang mga iyak ko. I inhaled sharply before grabbing the kit, walking back to him.

Reeve was staring at me the whole time. Lalo na sa mga mata kong nanunubig. Kahit simpleng akto ko ay sinusuri niya. "Anong masakit sa katawan mo maliban sa mukha mo-" I stopped when I saw his bleeding knuckles. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko para pigilan ang pag-iyak ko. I cleared my throat. ".. at sa, at sa kamay mo? Ano pa ang masakit?"

He shook his head.

I smiled dryly. "This is necessary so please sabihin mo sa akin kung may masakit pa sa'yo. Huwag kang magsinungaling," nakatayo ako sa mismong harap niya.

Reeve stared at me more. His eyes staring at the depths of me and I can sense his bloodshot eyes when he saw the tears threatening to fall from the side of my eyes. Tumiim ang bagang niya. "I can handle it, just physically tired. Just the handsome face and knuckles that got wounded," he even tried to make the atmosphere lighter.

Suminghap lang ako at tuluyan na akong napaiyak muli. Reeve muttered a low curse before he pulled me down to his lap. Pinaupo niya ako at niyakap ng mahigpit. "I am sorry. Please forgive me for showing up beaten. And for coming late on your graduation day. I know it's been hard for you these past days. I'm sorry for getting wounded. I'm sorry for fighting my dad's guards. I'm sorry for sneaking out just to come see you and get beaten up when I go back home. I'm sorry because I didn't listen to you everytime you asked me not to come since you don't want me to get limped in bruises. I'm so sorry, love. I'm sorry because I had to do that because I needed to see you. I had to hear your voice to keep my sanity intact. And to live another damn day knowing that you love me and you are safe. Please forgive me, love. I am sorry,"

I sobbed harder when I heard him say those words. Piniga ang puso ko sa kirot at sobrang pagmamahal para sa kanya. And he's even asking for forgiveness for the things he himself did not want to experience. Humihingi siya ng kapatawaran sa mga bagay na hindi niya kasalanan. Sa mga bagay na maski siya ay nasasaktan.

His Personal Mistress✔️[18+]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon