the neighbor

10

"Aptal mısınız siz?"

Jennie aniden cırlayarak ödümü patlatırken elimden destek alarak geriye çekilecektim, elimi koymak için bir yer olsaydı.

Sırtımın üzerine doğru yataktan düşerken gözlerimi kapatmış ve içimden Jennie'ye küfürler yağdırıyordum.

Sırtım sert ve soğuk zeminle buluştuğunda acıyla inlemiş ve bacaklarımı yatağımın üzerinden çekerek bedenimi sola doğru yatırmıştım. Neden bu kadar fazla tepki verdiğini bilmesem bile sırtımın kırıldığına emindim.

"Yoongi'nin telefonundan birbirinizin numarasını almak yerine neden sanki yıllarca görüşmeyecek aşıklar gibi davranıyorsunuz?" ses tonundaki alay açıkça belli olurken söyledikleri çok mantıklı geliyordu.

Beni yataktan itmesi yetmiyormuş gibi elini yumruk yaparak kalçama vurduğunda elimle acıyan kısmı tuttum ve gözlerimi açarak ona baktım. "Beni döverek öldürmeye mi çalışıyorsun?"

Homurdanmamla dudaklarını büzmüş ve kediye benzeyen suratıyla bana bakmayı sürdürmüştü.

"Ama haklısın.. Duygusal dizi sahnesi gibiydi. O an, onunda ağlayarak kalmak istediğini söylemesini beklemiştim." içime derin bir nefes alarak başımı zemine yasladım.

"Ah be gülüm- Ya!" Jennie'nin bu kez de kolumu mıncıklamasıyla kendimi geriye çektim ve kaşlarımı çatarak ona baktım. Acıttığını ve istemediğimi bile bile ne halt yiyordu bu? Burada bir şey anlatıyorum, gördüğüm muameleye bak.

"Kalk ayağa ve Yoongi'yi ara. Ha bu arada, benim numaramı da verebilirsin." sinsice gülerek söylediği şeylerle verdiği mesajı almam çok uzun sürmemişti.

"Hayır, o sana bakmaz. Numaranı vermeyeceğim." hızlıca kurduğum cümlenin ardından ayağa kalktım ve telefonumu masanın üzerinden alarak Jennie'nin bana ettiği hakaretleri duymazdan geldim.

Gerçekten neden bu şekilde kendime acı çektiriyordum ki? Telefon diye bir şey vardı neticesinde.

❦

pcyxrose: pişt

min yoongi

(Gönderildi, 14:28)

(Görüldü, 14:35)

swagymin yazıyor..

swagymin: ne

pcyxrose: kibar ol puşt

iyilik isteyeceğim biricik, bir tanecik, dünyaların en mükemmel arkadaşı<3

swagymin: hiç belli olmuyor -.-

buyur canım

pcyxrose: jungkook'un numarası lütfen

swagymin: sorması ayıptır

ne işin var onun numarasıyla?

yavşamayı planlıyorsan falan, hiç uğraşma

ama yinede

+82 *** *** ****

pcyxrose: gizli numarayla arayıp taciz edeceğim

sağol :3

sende şu numarayı ararsın

+82 *** *** ****

swagymin: ruh hastası

(Görüldü, 14:56)

❦

"Aldın mı?"

Omzumun üstünden bana bakan kafayla korkup bedenimi geri çekmiş ve böylece kafamı duvara çarpmıştım. Bir insan ancak bu kadar zarara yol açabilirdi.

"Gerçekten gün sonunda cinayet işlersem polisler bile olayı anlattıktan sonra bana hak verirler." işaret parmağımla kafasını geri ittirdim ve bir elimi şakağıma koyarak ovmaya başladım.

"Kaptım çocuğun numarasını, yine iyiyim." gururla söylediğim sözlerin ardından Jennie'nin bana bakışlarını fark etmiş ve sormaya çalıştığı soruyu da anlamıştım. "Numaranı verdim."

Anında gülümsemeye başlarken telefonuna gelen bildirimle yanağıma bir öpücük kondurup tekrar salona döndü. Ben ise bir haftadır yapmam gereken şeyi yapmaya koyuldum. Ona mesaj atmalıydım.

❦

pcyxrose: jeon jungkook!|

hey, jungkook?|

merhaba jungkook!

(Gönderildi, 15:11)

(Görüldü, 23:58)

00.00

jeongkjj: merhaba, chaeyoung?

❦

bölüm hiç içime sinmedi ama sizden ricam, kitabın gidişatı hakkında olan düşüncelerinizi bu kısmın altına yorum olarak bırakabilir misiniz? 💖