Biliyorum bana kızıyorsunuz. Sık sık yazamadığım için. O Kadar yoğunum ki anlatamam. Hem iş hem çocuk derken ancak fırsat bulabildim. Şimdilik bir tahmin bölümü yazdım size. Yarın akşam söz asıl bölüm gelecek...
Yorumlara neler olduğuna dair tahminleri alalım :)
************
Yoğun bakımın koridorun da ki koltuklarda oturmuş Esra'nın kendine gelmesini beklediğim kaçıncı gündü bu... Bilmiyorum... Artık uyanması için ne kadar yalvarmıştım Allah'a onu da bilmiyorum. Tek bildiğim bu derin uykudan artık uyanmasıydı...
Koca 8 ay olmuştu.
Hemşirenin yoğum bakım odasından koşar adım çıkmasıyla ters giden birşeyler olduğunu düşünmüştüm. Bende oturduğum sedyeden kalkıp hemşirenin peşinden koşmaya başladım
- Hemşire hanım noluyor?
Hemşire arkasını bile dönmeden
- Doktor bey size bilgi verecektir beyfendi.
Diyerek koşmaya devam etmişti.
İçimden yine yalvarıyordum.
" Allah'ım onu benden alma... Ben onsuz yaşayamam... "
Doktorun odasından bütün doktorlarla birlikte koşar adım hemşire de çıkmış yoğun bakıma Esra'nın yanına doğru hızlı adımlarla yürümeye başlamışlardı.
- Doktor bey noluyor?
- Birazdan size bilgi vereceğiz. Sakin olun lütfen...
Nasıl sakın olabilirdim ki? Koskoca 8 aydır bu günü bekliyordum ben...
Yoğun bakımın kapısına oturmuş başımı ellerimin arasına almış ağlıyordum. En kötüsü aklıma gelse de geçen sefer geldiğim de doktor uyanma ihtimalinin olduğunu söylemişti...
Belki de uyanmıştı benim hayat arkadaşım...
"Lütfen ölme Esra. Beni yalnız bırakma "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İKİNCİ KADIN OLMAK
RomanceAŞK En büyük acıdır bu hayatta... Gitmeliydim. Gururum için gitmeliydim. Aşkın da gururu vardı elbette. Bitmeliydi. - Bana yalan söyledin. - Evet ama mecburdum. - Hayır değildin. Seni her şekilde kabul...
