{COMPLETED} HIS BRAT SERIES 1: MASON MAZZONI

Chapter 41: CONFESSION

AN//: Sobrang ganda pala talaga ng Dolce Amore ❤❤❤ grabe ang story ... salute ako sa writer and production staff ❤❤ ... actually ngayon ko lang talaga siya panood... 2020 na ngayon.. yes i agree that love is a fairy tale... only love lang huh, baka isipin niyo pati yong tao... i already see how cruel life is, but i can assure, you can be happy. You all have to do is to choose to be happy, for we will have a choices. Live and love?... that is all everyone needed.

Nagmamadaling tumakbo siya papunta sa convention hall kong saan ginaganap ang kaarawan ng gagong Mr. Loyola. Sumama daw kasi ang pakiramdam ng mga kumain at gumagawa ng eskandalo ang mga bisita nito dahil kasalanan ng hotel. Kahit na medyo masama ang pakiramdam niya dahil nahihilo siya ay pinilit niya ang sarili na tumakbo.

Napako siya sa kanyang kinatatayuan dahil nakita niyang nagkakagulohan ang mga tao. Ang iba ay nawalan ng malay, may sumusuka, nahihilo at ang iba ay pinapagalitan ang mga staff na nagserve ng pagkain.

"Tell your boss that this is all a bullshit."

"I will going to sue this hotel for serving a poisonous food."

"The CEO of this hotel is the one that we can blame with beacuse of her being incompetent. She serve a low class food and we ate it making our stomach heart." Nanliit ang mata niya nang marinig ang paratang na salita galing kay Mr. Loyola

"Yes, i agree with that. Baka nagtipid ito sa pagkain at binigay sa atin ang mga pagkain na panis na." Ani ng asawa nito na inaalalayan ang bisita nito na namimilipit sa sakit ng tiyan.

"Ma'am, sampung tao po ang nakaramdam ng pananakit ng tiyan dahil sa kinaing special buko ube salad. At nasa hospital na po sila kasama ang staff ng clinic department at nawawala po ang head chef at may naiwan na letter, ito po."

Kinuha niya ang letter na nilahad nito sa kanya ay binasa, halos manginig ang katawan niya sa sobrang galit. Siya ang tinuturo nito na lagyan ng laxative ang buko kasi galit daw siya kay Mr. Loyola. Nang magtaas siya ng tingin nakita niya ang pagngiti ni Mr. Loyola at may tinawagan ito sa kabilang linya.

Binalik niya ang sulat at umalis doon, kinuha niya sa pocket niya ang cellphone at tinawagan ang doctor ng hotel.

"Miss Alvarez, sabihin mo sa lahat ng mga pasyente na sagot ng kompanya ang hospital bells. Huwag din silang magalala kasi tutulungan natin silang gumaling at mahanap kong sino ang may kagagawan nito."

"Dully noted, cheer up girl, you can do it. Alam mo naman na hindi titigil iyang tiyahin mo masamang gawain." Naging magkalapit sila dahil nakausap niya na ito at alam niya na safe ang sekreto niya dito.

"Yeah, thank you."

"And hey, don't worry too much." Paalala nito dahil alam nito na nastress na siya nitong nagkaraang mga araw at ito lang ang nakakaysap niya.

"I will try."

"No, you do it. Okay?"

"Okay, bye see yah."

"Hmm, bye."

Pabagsak siyang umupo sa malambot na sofa at napapikit dahil sobrang sama na talaga ng pakiramdam niya. Buong araw siyang ginagago ni Mr. Loyola at alam din niya na kasabwat ito ng tiyahin niya. Nagring ang cell phone niya kaya kinuha niya iyon at hindi na tiningnan kong sino ang katawagan.

"Hello"

"Hi, how are you, brat? Kaya pa ba? Hahhahahahhaha... bukas na bukas din mapapaalis kana sa posisyon mo, akala mo hindi ko alam na ginagamit mo lang kabaitan ko sayo. Para tuluyang mapasayo ang kompanya na ilang taon kong pinagpaguran at tiniis ang hirap upang manatili itong nasa taas. Nagpapakabait ka sa akin para makuha mo ang gusto mo, well, para sabihin ko sayo alam ko ang lahat na pumapasok sa isapan mo."