Until Our Last Breath (Book of Gangsters #1) || COMPLETED

Zhāngjié 15

Chapter 15: Renzo?

kinabukasan, Second day. ay maaga akong pumasok, kaya wala pang gaanong students. wala si Headmaster ngayon, pumuntang Beijing, China dahil marami daw siyang dapat asikasuhin. na pag usapan rin namin na hindi pa namin nahahanap ang anino ni Renzo Brixton. sabi ni Headmaster ay maging alerto kami dahil maaring natunugan ng mga Brixton ang plano namin.
but, what if... he did the same thing like we did?. but its damn impossible.

naglalakad lakad ako sa buong campus para mag imbestiga. nabigo ako sa paghahanap kay Renzo pero my nakita akong pwedeng makahanap sakanya ang Files Room. papasok na sana ako ng biglang my tumawag saakin.

"Zairah!" Tumatakbo si Mitch papunta saakin. kapapasok lang ng gaga.

"Goodmorning" ngiti ko sakanya.

"arat sabay tayo pumasok." napa buntong hininga ako at sabay, naglakad papasok sa room.
pag pasok namin ay maingay, as always. dumeretso agad ako sa upuan ng my maramdaman na kakaiba.

"Oopss.. Sorry nerd dyan pala nahulog ung slime ko." Wika ni Trinity. fuck you! tumayo ako at nakita kung gaano ka sticky ang slime. Fuck!! nagtawanan ang lahat ng kaklase ko. tinignan ko ng walang ka emosyon si Trinity.
you really want to play, huh.
Lumabas ako ng Classroom at dumeretso sa Cr, nakita kong sumunod si Mitch.

"Sis, my dala ako dito extra pants heramin mo muna." binigay ni Mitch ang pants saakin at sinuot yon.

"Thank you Sis." tipid kong sagot at ngumiti.

"your welcome. so.. anong balak mong gawin kay Trinity?" tanong nya habang pa balik kami.

"Nothing. let her be karma." ngumisi ako at nagpa tuloy sa paglalakad. pagdating sa classroom ay andon na si Prof.

"Saan kayo galing girls?" tanong nya.

"Natagusan po kasi sila Mam" napuno ng tawanan ang buong classroom.

"Quiet! go back to your seats, girls."

hindi ko na sila pinansin at dumertso sa Upuan.
tumingin si Ashton sakin ng walang ka emosyon.

our Professor started the discussion, im trying to focus. she discuss about Prose NonFiction and Prose Fiction. it's kinda easy but i can't understand some of it.

30 minuets later and it's our Break time. i shocked when some of my classmate ask me, cause they think i'm quite smart.
some of my classmate isn't good but few of them had a good intentions. they kept asking me about yesterday's discussion and
i said im just like them who didn't listen, but when they ask some question, i can still answer them.

"grabe sis i din't expect na masasagot mo lahat ng tanong nila. ang hirap kaya." reklamo ni Mitch ng makalabas kami.

"yeah its hard pero napag aralan ko na kasi yon dati, im a little bit advanced" nagbuntong hininga ako at nagkibit balikat siya. dumeretso kami sa Cafeteria pero hindi pa kami pumapasok ay my tumawag na saakin.

"Zairah!!" they wave there hands.

"ohh andito pala kayo, wazzup?"

"Hinihintay ka namin beh" sabi ni Max. infairness she's pretty tho.

"Papa libre sana kami hehe" biro ni Seb.

"ohh andyan ka pala Mitch, how are you?" tanong ni Natasha.

"okay lang maganda paren" she flipped her hair.

"mas maganda paren ako sayo noh, walang kakabog sa kagandahan ko" angal naman ni Max. they both rolled their eyes. natawa ako ng bahagya dahil sa attitude nila.