Until Our Last Breath (Book of Gangsters #1) || COMPLETED

Zhāngjié 34

Chapter 34: Lost and Found

"you... trust me r-right?" hingal niyang tanong, napayuko ako sakanya dahil na sa my bundok ko ang ulo niya.

"y-yes Ashton..." mahina pero sapat na para marinig niya ang sinabi ko.

"i love you...Zairah." rinig kong bulong niya tska hinalikan ako ng mariin sa labi. hindi ko alam kung malulungkot o sasaya ako dahil sa narinig ko, alam kong ako ang tinutukoy niya pero hindi ma alis sa isip ko na parang hindi ako ung tinutukoy niya, iba si Zairah at iba ang mismong ako. pero kahit na ganon ay ibinigay ko ang buong Eli sakanya.

"I love you too...more Ashton."
umalis siya sa ibabaw ko tska humiga sa tabi ko, nakatitig lang kami sa isa't isa. wala akong mabasa sa mga mukha niya pero sama mata oo, parang sinasabi ito na hindi ko maintindihan.

"you're the most delicious among the rest." kumunot ang noo ko sa sinabi niya. bakit my among the rest??? hindi kaya pinagloloko nanaman ako nito? tumayo ako mula sa pagka higa ko.

"anong ibig mong sabihin?! my iba ka ng tinitikman bukod saakin?!" sigaw ko sakanya, dali dali naman siyang humarap saakin.

"A-ano?! teka hindi, mali ang iniisip mo. ang tinutukoy ko ay ang mga pagkain- Aish! so slow, honeybabe." mali nga! ewan ko, basta iba ang pagkakaintindi ko.

"Aba'y-" napatigil kiming pareho ng biglang mag ring ang cellphone ni Ashton. dali dali niyang kinuha ito at sinagot.

"yes secretary... yes, we're... together. ha?! n-no hehe... we're just playing stationary, okay fine. i'll hang up now." gumaan ang pakiramdam ko ng marinig na si Secretary ang kausap niya.

"our food was ready, we need to hurry up before she'll go upstairs..." hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya, nag dali dali na akong pumasok sa banyo niya para maghugas ng katawan. pinulot ko ang mga saplot ko bago pumasok shempre.

pagtapos ko ay si Ashton naman, hintayin ko nalang siya matapos baka mawala lang ako pag ako ang mag isang bumaba. naglilingap lingap lang ako sa buong kwarto niya, aksidente ko namang napindot ang switch kaya namatay ang lahat ng ilaw. bubuksan ko nasa ito pero biglang bumukas ang neon lights sa ceiling at wall, mas lalong akong humanga ng mag kusang nag play ang Smooth Jazz songs.
naka ngiti akong lilingap lingap, hanggang sa my nakita akong kakaiba. lumapit ako sa my study table niya, my isang maliit na litrato ron na naka frame. my isang batang babae at lalaki, nakaupo sila at masayang naka tingin sa isa't isa. naka takilid sila mula sa camera kung kaya't hindi ko ma aninang ng maayos, kulay sepia pa ang filter kaya masisigurong matagal na ito.

"what's that?" nagulat ako ng marinig ang boses ni Ashton mula sa tenga ko, muntik ko na tuloy mahulog ang frame.

"S-sino to?" nag-aalin langan kong tanong sakanya, umiwas ako ng tingin at ibinalik sa litrato. halatang masaya silang naglalaro o nag uusap.

"h-hindi mo na ta-tandaan?" nagtaka ako sa sinagot niya kaya nilingon ko siya. a-anong natatandaan? anong ibig sabihin? my dapat ba akong tandaan? nalilito akong tumingin sakanya, habang siya ay walang emosyong naka tingin sa reaction ko.

"N-never mind... tara na baka lumamig ang pagkain." aya niya.

magkahawak kamay kaming bumaba, medyo na iilang pa ako dahil sa ngyari kanina. kinakabahan ako na baka my maka alam nito wag na sanang humantong sa point nayon.
pagbaba namin ay magandang ngiti ni secretary violet ang sumalubong saamin kaya ngumiti ako sakanya pabalik.

"halina't kumain na kayo ro'n." tumango lang ako sa kanya, dahil ayokong mahalata niya na kabado ako or something na makakapag taka sakanya. imbess na dumeretso kami sa dinning, ay sa garden humanga ako sa laki nito at my iba't ibang klase ng halaman o bulaklak na naka tanim roon.