John yılbaşından beri yanıma uğramamıştı.
Kendimi kitaplara vermiştim.
Bir kez Lestrade gelip bana "Üzgünüm Sherly. Muhtemelen baban bizim yüzümüzden öldü. Tamamen masumdu. Jim Moriarty adındaki adamın tuzağına düştük. Şey... yardıma ihtiyacın var mi?"demişti.
Yüzüne anlamsız bir şekilde bakıp o gidene kadar tek kelime etmemistim.
Sonraki gelişi tam bir yıl sondaydı. John benim yanıma gelmeyi kestiği zamanlardı.
Yine benimle konuşmaya, duygusal durumumu öğrenmeye çalışmıştı. Ben ise ona heykel gibi bakıp yalnızca "John neden gelmiyor? Neden beni yalnız bıraktı?"diye sormuştum.
O da çok meşgul olduğunu söyledi. Ama benim için bir not yazdığını söyledi.
_______________________________________
Joanna Sherly Charlotte Holmes,
Neden gelmedigimi merak ettiğini biliyorum ufaklık.
Ben de neden gelemedigimi bilmiyorum.
Artık kendimde o gücü bulamıyorum.
"Küçük Sherlock "u çok özledim ama bana Sherlock u o kadar anımsatıyorsun ki sana sarılıp ağlamamak için kendimi zor tutuyorum.
Birkaç kez gelmeyi düşündüm ama sürekli vazgeçtim. Yanında olmadigim için özür dilerim tatlım.
Sherlock a verdiğim sözü tutamadığım için özür dilerim.
En kısa zamanda kendimi toplayıp seni görmeye geleceğim.
Seni seviyorum küçük kızım.
Eğer istersen sen de bana bir şeyler yazıp Greg ile gönderebilirsin.
Sevgilerimle,
Diğer baban John :)
_______________________________________
Gözlerim dolmuştu. Hemen ona bir şeyler yazmak istemiştim. Ama kiminle gönderecektim. Lestrade in suratına bakıp "Greg kim?"diye sorduğumda şok olmuş bir halde "Benim elbette!"demişti.
_______________________________________
Doktor John H. Watson,
Sevgili babacım John. Üzgünüm yine de neden gelmediğini anlayamıyorum. En kısa zamanda gelmeni istiyorum.
Seni çok özledim babacım.
Kızın Joanna Holmes
_______________________________________
Sherlock un ölümünden beri bana Joanna denmesini istiyordum. Çünkü sevgili babamı hatırlatan şeyler beni üzüyordu. Deney yapmak, bulmaca çözmek, Sherly ismim...
Bunları aşmak için onun yolunu izlemeye çalışıyordum, ama ilk kez onun yöntemlerinde yanıldığını deneyimledim. Duyguları baskılamak işleri daha da kötü hale getiriyordu.
Bu kez Lestrade notu okuduktan sonra bana bakıp "Joanna mı? Bunu hiç kullanmazdın."dedi. Bir şey demedim. John bu mektubuma rağmen gelmedi. Lestrade da gelmedi. Sürekli birilerini bekliyordum, ama yoktular.
Aradan birkaç ay daha geçti.
Bayan Bellinger (Öğretmenim) birinin beni görmek istediğini söyledi.
Eğer simdi olsa John u beni yalniz bıraktığı için affedemeyebilirdim. Ama o zamanlar küçük bir çocuktum ve kin duymuyor, nefret etmiyordum.
Ziyaret odasına heyecanla koştum.
"Babacım! Babacım! Gelmişsin, seni çok özledim!"
Bir yandan John a sarılıyor bir yandan da ağlıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Holmes
Fanfiction"D𝐮𝐲𝐠𝐮𝐥𝐚𝐫 𝐬𝐚𝐝𝐞𝐜𝐞 𝐤𝐚𝐲𝐛𝐞𝐝𝐞𝐧 𝐭𝐚𝐫𝐚𝐟𝐭𝐚 𝐛𝐮𝐥𝐮𝐧𝐚𝐧 𝐤𝐢𝐦𝐲𝐚𝐬𝐚𝐥 𝐤𝐮𝐬𝐮𝐫𝐥𝐚𝐫𝐝ı𝐫." ~SH. "D𝐮𝐲𝐠𝐮𝐥𝐚𝐫ı𝐦 𝐛𝐚𝐧𝐚 𝐝𝐚𝐢𝐦𝐚 𝐲𝐚𝐥𝐚𝐧 𝐬ö𝐲𝐥𝐞𝐫𝐥𝐞𝐫. O𝐧𝐥𝐚𝐫ı 𝐬𝐢𝐥𝐦𝐞𝐲𝐢 𝐭𝐞𝐫𝐜𝐢𝐡 𝐞𝐝𝐢𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦...
