Holmes

"THE WOMAN"

[Medya》Sherly Holmes]

Evin içinde bir dolaşıp duruyordum.

Amy geldi. Beni önemsemeden koltuğa oturup bilgisayarına bakmaya başladı.

Ama bir süre sonra canına tak etmiş olacak ki
"Sherly! Oturur musun lütfen? Sorun ne?"

"Sorunum yok. Sadece...Egsersiz yapıyorum."

"Dünyada bildiğim tek bir şey varsa egzersizin böyle yapılmadığıdır. Ayrıca iki saattir telefonun çalıyor, mesaj geliyor. Hiçbirini duymuyorsun."

Hızlıca telefonumu elime aldım.

Elvis→14 yeni arama - 20 yeni mesaj

"Ah kahretsin! Elvis'i unuttum!"

"O kim? Erkek arkadaşın mi?"

"Hayır, iş arkadaşım."

"Affedersin. Hayatına bu kadar müdahale..."

Bir anda yerimden zıpladım. Belki ben insan duygularından anlamıyor olabilirdim. Ama Amy anlıyordu. Ve Irene Adler da duygulardan anlıyordu. Benim zıplamam ile Amy irkildi.

"Amy,sence bir anne çocuğunun tek isteğini reddeder mi? Üstelik onu ilk kez görüyorsa."

"Ne istediğine bağlı olarak değişebilir."

"Yalnızca birkaç fotoğraf"

"Ne fotoğrafı?"

"Bunu söyleyemem. Bir dava için. Müşterilerimin bilgilerinin gizliliği önemlidir."

"Eğer ben olsaydım verirdim. Bence kimse birkaç fotoğraf için ilk kez gördüğü çocuğunu kırmaz."

"Peki ya çocuğu 28 yaşındaysa?"

"Eğer onu çok uzun zamandır görmüyorsa verecektir."

Bu sözler üzerine biraz sakinleştim.

Elvis'i aradım.

"Elvis,afedersin. Ben çok meşguldüm."

"Başına bir şey geldini sandım."

"Bana bir şey olmaz."

"Bu çok anlamsız bir söz."

"Biliyorum. Ama ben iyiyim."

"Peki. Bunu duymak istiyordum."

"Sonra görüşürüz."

"Hoşçakal"

Evde düşünmek çok zordu.

Aklıma Irene Adler in karşına çıkıp "Merhaba ben senin kızınım, o fotoğrafları alabilir o miyim?"demekten başka bir yol gelmiyordu.

Kılık değiştirsem bile beni tanırdı. Çünkü birbirimize gerçekten çok benziyorduk.

Yapacağım hiçbir makyaj beni bu durumdan kurtarmazdı. Çünkü mesele yüz hatlarıyla ilgiliydi.

Geceleri uyuyamiyordum. İştahım da kalmamıştı. Elimdeki tüm davaları Sally'e vermiştim.

Amy işe gittikten sonra bütün gün aklıma bir şey gelmesi umuduyla keman çalıyor, Amy geldikten sonra da odama çekiliyordum.

Amy bana yemek getiriyordu. Aç olmadığımi söyleyip kibarca reddediyordum.

"Aç olmadığına emin misin?"

"Evet. Elimde ciddi bir dava olduğunda..."

"Bazen vampir misin diye düşünmeden edemiyorum"