MENTALIST

Decision

შარლოტა p.o.v
მზის სხივების გამოჩენისთანავე თვალები გავახილე და გარემოს შესწავლა დავიწყე, ყველაფერმა გონებაში ამომიტივტივდა, გამახსენდა რომ ახლა ჩემს გვერდით ზეინი წევს, რომელსაც როგორც ვხედავ ხელები მჭიდროდ აქვს მოხვეული ჩემზე, თითქოს სადმე გავიქცევი, როგორც იქნა ლაბირინთიდან ისე გამოვედი რომ დრაკონი არ გამიღვიძია, ტელეფონი ავიღე და რას ვხედა, გამოტოვებულ ზარებს არ მინდა გადაჭარბება მაგრამ გოგოებს დრო არ დაუკარგავთ დასარეკათ, ორივეს წერილი მივწერე რომ მალე დავუკავშირდებოდი, ახლა ნამდვილად უნდა მიმეღო შხაპი, პირდაპირ აბაზანაში შევდივარ, ყველაფერს ვიხდი და წყალს ვუშვებ, რაც შეიძლება ცხელი წყლით ვიბან, ეს ძალზედ მადუნებს და მამშვიდებს, რაც ძალიან მომწონს, კარგა ხანს ვინებივრე, პირსახოცი ტანზე შემოვიხვიე და ოთახში გავედი, სადაც უკვე გაღვიძებული ზეინი დამხდა არც გამკვირვებია, დამინახა თუ არა, ჩემი სხეულის დათვალიერება დაიწყო
- თუ ჩემი სხეულის თვალიერებას მორჩი შეგიძლია გახვიდე - ვეუბნები წყნარი ხმით, არადა შინაგანად ქაოსში ვიყავი ჩაფლული, ბიჭებთან ურთიერთობა მქონია მაგრამ მათაც საზღვრები გააჩნდა, ჩემს ნათქვამზე ჩაეცინა წამოდგა და სააბაზანოში შევიდა, მეც კარგად ამოვიოხრე და ტანზე ჩავიცვი, სამზარეულოში გავედი და ჩაი გავიკეთე ხოლო ზეინს ყავა მოვუმზადე, მალეც გამოჩნდა ჩვენი უდიდებულესობაც და ყავის დაგემოვნება დაიწყო
- კარგია - მხოლოდ ეს თქვა, მე კი მხოლოდ მოჩვენებით გავუღიმე და ფანჯარას მივუჯექი ჩემი ჩაით, ზეინიც მალევე ჩემს გვერდით ადგილს იჭერს
- დილით ყავას არ მიირთმევ, დაგჭირდება
მე კი მხოლოდ თავი გავაქნიე
- ყავის დიდი მოყვარული არ ვარ - ჩემს ნათქვამზე თვალებით დამეთანხმა
- აბა დღეს რას აპირებ, ისევ უნდა შეხვდე მამაშენს? - მას შევხედე შემდეგ ისე ფანჯარაში გავიხედე
- სასამართლოს დავესწრები და შემდეგ სახლს მოვინახულებ გეგმებში მეტი არაფერი შედის - ვთქვი ჩუმად, მაგრამ მან მაინც გაიგონა, იცოდა რომ ეს ჩემთვის რთული იყო და ეს მახარებდა,
- როდის აპირებ უკან დაბრუნებას?
- რაც შეიძლება მალე მინდა რომ დავბრუნდე - ის მხოლოდ თავს მიქნევს და სიჩუმეს აძლევს გააკეთოს რაც ყველაზე კარგად გამოსდის, ყველაფერზე დაგვაფიქროს და გონება ქაოსით მოსვაროს