Love Hurts

Two months later...

Maagang nag drive si Alex papuntang Brix brewery Mix. Habang nasa byahe abala ang isip nya kung paano ako mahanap. Two months na rin syang halos every night tumatambay sa Brix pero ni anino ko hindi nya nakita.

He talk to the manager and ask about the cctv 2 months ago. But failed to retrieve it dahil 15 days after ay deleted na lahat ng files sa memory. He regreted it kung bakit ngayon lang nya naisip  ang cctv.

Even ang sasakyan ay walang makapagsabi ng plate number. Very poor ang security records ng BBM so he urge the manager to change the rules about cctv inside and out around BBM vicinity.

They must keep all the records for security purposes. But the truth is gusto lang nya talaga makakuha ng hint sakaling bumalik ako doon. Even Julie didn't return there after what happened that night.

'Ah today is the opening of  The Lovely cups coffee in Mines view branch.' He suddenly remember the opening  of our shop at agad na nagpunta doon.

Tumunog and cellphone ko at alam kong si Julie. "Hello, besh pasensya na talaga hindi ako makakarating ikaw na muna ang bahala please, please?" Agad kong lambing sa kanya.

"My goodness beshie, this is the day besh! Ito na ang pangarap mo so why you are like  that?" Nagtatampong sagot nito.

"I know naman besh na hindi mo pababayaan yan you're the  best pagdating sa business remember?" Natatawang sagot ko pa sa kanya.

"Oi besh nandito ang owner mismo ng franchise shop natin, kaloka talagang hands on sa pag asikaso beshie pati sa mga crew natin. And take note beshie he's a certified bachelor!" Kinikilig ang bruha habang nagsasalita.

"Naku ha hindi mo kasama si Vince ano? May time kapa talaga kiligin dyan!" Singhal ko sa kanya.

"Sya, sige na bye na at need namin mag-usap ni pogi. May sarili tayong office room sa shop besh hahaha! The real owners!" Tawang-tawa talaga sya.

"Goodluck beshie, see you soon! I love you! Bye" Sabi ko pa, sa totoo lang na miss ko na ang best friend ko. Paano ba ako makakabalik kaagad hindi pa ako nakamove on. Hindi rin ako umuwi sa province na buong akala nya nandoon ako. I stayed in my townhouse in Cavite instead of going to the province.

"Oh, hi miss Julie!"nakangiting lumapit si Alex kay Julie.

"Yes sir, hello! Tara po sa office doon tayo." Masayang niyaya ni Julie si Alex sa office na agad namang sumunod sa kanya.

"Anyway thank you po sa pag design ng office sir i really love it and i'm sure my  best friend will like this too."

"You're welcome. It's for the best since i knew corpo itong shop nyo. Medyo naiiba sya sa other branch designs. Paliwanag ni Alex.

"Yeah, i did notice it too." Tango ni Julie ng mapansing nakatitig si Alex sa mesang para sa akin habang binabasa ang nakasulat sa sash na nakatali sa bulaklak at nakalatag sa mesa ko. 'Congrats Jessie, this is it!'

"Oh, that's for my best friend and my partner in this shop. She's not here anyway she can't make it to come back here."paliwanag ni Julie kay Alex na nakatulala pa rin habang nakatitig sa sash.

"Jessie Flores, so where is she? Why she didn't come in the most important event of this shop then?" Nakakunot ang noong tanong ni Alex pati ang name plate na nakaukit sa wooden stand na nakapatong sa mesa ko ay hindi nakaligtas sa paningin nya.

"May mas importante lamang po syang inaasikaso sir. Sobrang happy nga nya noong na approve mo ito e. Nagkataon lang na may ibang mas importante. I'm also sad that she's not here but knowing her i know there's something most important than this that's why she can't come. This is her biggest dream too, so i understand her and i will understand her." Mahabang paliwanag nya dito.

"I see, i just hate people who neglect things like this. Anyway this is your business, but put in mind that being focus and devoted is the most important to success." Tiim bagang na sagot nito at nagpaalam na kaagad may Julie na hindi na nagawa pang  sumagot.

'What's happening to me, why my heart suddenly crumbles? Is it her or just the same name? Oh, shit' why i didn't ask if her best friend is also married or single?" Halos magiba ang manubela habang hinahampas nya sa inis sa kanyang naisip.

"Where the hell are you? Why you just suddenly disappeared?" Malakas na sigaw nito habang nagdadrive pauwi.

9 months has passed..

Isang malakas na sigaw ang pumuno sa operating room kasunod ang isang matinis na iyak ng sanggol.

"It's a boy! Congrats mommy!"masayang sabi ng doctor habang ipinatong ang baby sa aking dibdib.

"Alex..."mahinang sambit ko habang hinihimas ang aking baby at nag-uunahan na sa pagtulo ang mga luha ko. Samot-sari ang laman ng aking isipan at hindi ko alam kung paano magpatuloy ngayong nandito na ang baby ko.

"Mommy don't cry makakasama po sayo yan. Ngayon kapa ba iiyak e nakaraos kana." Tinapik-tapik ng doctor ang braso ko habang kinakalma ang aking pakiramdam.

"Alex Flores" yan na ang napili kong pangalan ng baby ko tanda ng hindi ko kailanman makalimutan ang pangalan nya. 'Kuhang-kuha nya pati buong mukha mo Alex. Hindi mo maitatatwa ang anak mo oras na magkita ulit tayo. Babalikan kita, para sa anak ko.'  Hindi ko mapigil ang mga luha ko kahit na sinasabihan na akong mabibinat kapag sige pa ako sa kaiiyak.

"Sana meron pa akong babalikan, sana kikilalanin ka ng ama mo anak." Habang nakatingin sa baby ko ay parang nakakaunawa ito sa sinasabi ko dahil nakatingin din sya sa akin at pangiti -ngiti. Mga ngiting hindi ko makalimutan ng gabing iyon.

"Sleep well" mga katagang sinabi nya habang nakangiti. Iyon ang mga ngiting nakarehistro sa utak ko na hindi mabubura kailanman, at ito ngayon nasa harapan ko at nakangiting nakatingin sa akin. Parang biglang nag-uunahan sa pagpintig ang puso ko. Nakaramdam ulit ako ng pagkabalisa.

Habang nagkakape ay pinagmamasdan ko si baby Alex at ngayon ay hindi na ako nagsisisi sa nangyari noong gabing iyon na halos siyam na buwan kong pinagsisihan palagi.

'LIVE WITH NO REGRETS IN LIFE
JUST LESSONS
LEARNED.' And this time nakangiti na akong muli at handa ng harapin ang bukas.