"ဂြၽန္ေလးေရ...ေက်ာင္းသြားရေတာ့မယ္..ထေတာ့ေလ"
ပုခုံးေပၚက ခပ္ဖြဖြအထိအေတြ႕ႏွင့္အတူ ေမေမ့အသံက နားထဲသို႔ဝင္လာသည္။
"မထခ်င္ေသးဘူး"
ဂြၽန္ေျမာင္က ခပ္တိုးတိုးျပန္ေျဖေတာ့ ေမေမက ရယ္သည္။
"ဂြၽန္ေလးသေဘာက်တဲ့ ထမင္းလိပ္ ေမေမလုပ္ထားတာမို႔ ျမန္ျမန္ထၿပီး စားရေအာင္။ သြားတိုက္တံကိုလည္း ယုန္႐ုပ္ေလး လဲေပးထားတယ္။ ဂြၽန္ေလးႀကိဳက္တဲ့ ယုန္႐ုပ္ေလးေလ"
ဂြၽန္ေျမာင္ အလယ္တန္းစတက္ေတာ့ ေမေမက အက်င့္ရေအာင္ဟုဆိုကာ ႏွိုးစက္ႏွင့္ အိပ္ရာထခိုင္းခဲ့သည္။
အခု ေမေမလာႏွိုးတယ္ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားတာလဲ..?
ဂြၽန္ေျမာင္ ခ်က္ခ်င္းထထိုင္ေတာ့ ေမေမက "ဒီကေလးက ထမင္းလိပ္ဆိုတာနဲ႕ ထေတာ့တာပဲ"လို႔ ေျပာရင္း ဂြၽန္ေျမာင့္ပါးကို မနာေအာင္ ဆြဲညွစ္သည္။
"သြား...မ်က္ႏွာသြားသစ္ထား ဂြၽန္ေလး..ေမေမ ကိုကို႔ကို ႏွိုးဦးမယ္"
ေမေမထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဂြၽန္ေျမာင္ ေရခ်ိဳးခန္းကို မွန္ၾကည့္ရန္ ေျပးရေတာ့သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မွန္က ဂြၽန္ေျမာင့္ထက္ အမ်ားႀကီး ျမင့္ေနသည္။ ႐ြယ္တူမ်ားထက္ အနည္းငယ္ ေသးတာမွန္ေပမဲ့ အခုလို မွန္ကို မျမင္ရသည္အထိေတာ့ ဂြၽန္ေျမာင္ အရပ္ပုမေန။ မသကၤာသျဖင့္ ခုံေပၚတက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မွန္ထဲမွာက ဂြၽန္ေျမာင္ႏွင့္ တူသည့္ ကေလးေလး တစ္ေယာက္....။
ဟင့္အင္း...ဂြၽန္ေျမာင္နဲ႕ တူတာမဟုတ္ပဲ ဂြၽန္ေျမာင္ပါပဲ..။
အသက္ ၃၀နီးပါး ျပန္ငယ္သြားတာေတာင္မွ ဂြၽန္ေျမာင္သည္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနဆဲပင္...။
အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဂြၽန္ေျမာင့္ကို ရီရွင္းက ေခ်ာသည္ဟု ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ၅ႏွစ္ပင္မျပည့္ေသးေလာက္သည့္ ဂြၽန္ေျမာင့္ကိုဆိုရင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ အေျဖျပန္ေပးေလာက္မလားမသိ..?
ဒါေပမဲ့ သြားတိုက္ေဆးေတာင္ မနည္းညွစ္ယူေနရတာ အင္ခြၽန္းကို ဘယ္လိုသြားရမလဲ..?
YOU ARE READING
ဒီေန႔
Fanfictionစၾကာဝဠာတြင္းနက္ သုံးခုေလာက္ ျဖတ္ေက်ာ္ရသလို ခံစားခ်က္ႏွင့္ ဂြၽန္ေျမာင္နိုးလာခ်ိန္တြင္မူ မ်က္စိေရွ႕တြင္ ျမစ္ေရတိုက္မည့္ မုန့္ဘြားဘြားေရာ ေရႏြေးၾကမ္းတိုက္မည့္ ေသမင္းပါမရွိခဲ့။ အဲ့အစား အျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာၾကက္တစ္ခုသာရွိသည္။ ဟုတ္သည္...ဂြၽန္ေျမာင္က တစ္ဖန္ျပန္...
