ဒီ​ေန႔

[20--?]

ဖမ္းဆုတ္၍မရနိုင္ေလာက္ေအာင္ ရႈပ္ေထြးေနေသာ အိပ္မက္မ်ားႏွင့္ ဂြၽန္ေျမာင္နိုးလာသည္။ ဘာေတြမက္ခဲ့မွန္းမသိေပမဲ့ ခံစားခ်က္မေကာင္းသလို စိတ္ကလည္းၾကည္မေန။

ေအးလိုက္တာ..။

ေစာင္တစ္ထပ္ၿခဳံထားေသာ္ျငား ေျခဖ်ားေတြပါ ေအးေနသည္ကို ခံစားသျဖင့္ ျပတင္းေပါက္ထပိတ္ရန္ႀကံေပမဲ့ လႈပ္မရ။

ဘယ္ညာေ႐ႊ႕ၾကည့္တာေတာင္မွ လႈပ္မရသည့္အျပင္ အသက္ရႈရခက္ခဲလာသည္ကိုပါ သတိထားမိလာ၍ ႐ုတ္တရပ္လန့္လာသည္။

ဘီလူးစီးတာမ်ားလား..?

အရင္က တစ္ခါႏွစ္ခါျဖစ္ဖူးသျဖင့္ ဒီအေျခအေနကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ ဂြၽန္ေျမာင္သိေနသည္မွာ ကံေကာင္းသည္ဟုပင္ဆိုရမည္။

အသက္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းရႉသြင္းကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနၾကည့္ကာမွ ဂြၽန္ေျမာင္က အိမ္မွာ မဟုတ္မွန္း သတိထားမိေတာ့သည္။

အျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာက်က္က မီးေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းသာရွိၿပီး ထိုမီးကလည္း ပိတ္ထားသည္မို႔ ျပတင္းေပါက္ကေန အခန္းထဲသို႔ ျဖာက်ေနေသာ လေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကိုသာ ျမင္ေနရသည္။

ျပန္ေပးဆြဲခံရတာမ်ားလား..?

အားကစားခန္းမတြင္ အခုလို အခန္းမ်ိဳးမရွိသည္မို႔ ျဖစ္နိုင္ေခ်က ထိုတစ္ခုသာရွိသည္ေလ။

ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူက ဓားစားခံကို ကုတင္ေပၚတင္ၿပီး ေစာင္ၿခဳံေပးမွာလဲ..?

ဂြၽန္ေျမာင္က အျပင္တြင္ အိပ္ခဲသည္မို႔ ျဖစ္နိုင္မည့္ေနရာမ်ားကို ေတြးၾကည့္ေပမဲ့ တစ္ခုမွ ဒီေနရာႏွင့္မကိုက္။ စဥ္းစား၍မရသည့္အျပင္ အိပ္ခ်င္စိတ္က ႀကီးစိုးလာျပန္သည္မို႔ နိုးမွသာ ဆက္စဥ္းစားရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ မ်က္လုံးပိတ္ကာ အိပ္ေပ်ာ္လုဆဲဆဲမွာပဲ ရင္းႏွီးေနပုံရေသာ အသံကို သတိထားမိသည္။

ခုနက စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့သည္မို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေသခ်ာမၾကည့္မိခဲ့ေသာ္လည္း အခုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ တကယ္ပင္ ဂြၽန္ေျမာင့္ကုတင္ေဘးတြင္ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းတိုင္းေသာစက္ကရွိေနသည္။ ပုံမွန္ပင္ တတီတီျမည္ေနေသာေၾကာင့္ စိုးရိမ္စရာေတာ့ ရွိပုံမေပၚ။

ဂြၽန္ေျမာင္က ဖ်ားခဲနာခဲသည့္အျပင္ ေဆး႐ုံတက္ရေလာက္သည္အထိ ႀကီးႀကီးမားမားမျဖစ္ဖူးခဲ့ေသာေၾကာင့္ အခုလို ေဆး႐ုံကုတင္ေပၚတြင္ နိုးလာရေသာအခါ အေၾကာင္းအရင္းကိုပင္ ေသခ်ာမေတြးနိုင္ေတာ့။ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းျမည္ေနေသာအသံကို ရင္းႏွီးေနသလို oxygen maskတပ္ထားရသည္ကိုလည္း အခုမွပင္ သတိထားမိ၍ ေဆး႐ုံေရာက္ေနသည္မွာ အေတာ္ပင္ၾကာေလာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းခန့္မွန္းမိသည္။

အေျခအေနသိနိုင္ရန္ အိပ္ရာေပၚမွထၾကည့္ပါေသာ္လည္း မတ္တပ္ရပ္ရန္ မဆိုႏွင့္ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုပင္ လႈပ္မရေသာေၾကာင့္ ေဒါသထြက္လာသည္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစား ႀကိဳးစား ဂြၽန္ေျမာင့္ကိုယ္က တစ္လက္မေတာင္မွ မေ႐ြ႕။

အားကုန္သုံးကာ လႈပ္ရွားလိုက္သည့္အျပင္ ခုနကတည္းက အိပ္ခ်င္ေနေသာေၾကာင့္ ခဏနားကာ အေမာေျဖေနတုန္းမွာပဲ မ်က္ခြံမ်ားက စင္းက်လာျပန္သည္။ မ်က္လုံးကို အတင္းဖြင့္ကာ ထရန္ ဆက္ႀကိဳးစားေပမဲ့ ဒုံရင္းက ဒုံရင္းသာ..။

အဲ့လိုနဲ႕ မၾကာခင္မွာပဲ ဂြၽန္ေျမာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္။