Zijn 'vriend' - Flikken Maastricht

Deel 11

Eva pov
Het is al bijna 12 uur als ik nog aan de tafel zit. Wolfs is nog steeds niet thuis. Hij zal het wel gezellig hebben. Ik besluit te gaan slapen. Morgen is het voor mij weer gewoon een werkdag. Ik poets mijn tanden en ik trek mijn pyjama aan. Ik stap in bed en trek de dekens over me heen. Slapen.

De wekker gaat. 7 uur. Dat is nog veel te vroeg. Ik neem wel een halve dag vrij. Ik val weer in slaap.
Om half twaalf word ik wakker. Dat is behoorlijk laat voor mijn doen. Ik zal eerst Mechels even mijn excuses aanbieden. Ik loop naar de telefoon. 'Goedemorgen. Ik wil graag mijn excuses aanbieden omdat ik vanmorgen niks van me heb laten horen. Ja waarschijnlijk slaapt Wolfs ook nog. Ik weet niet hoelaat hij thuis was. Tot straks.'
Zo, dat is ook weer gedaan. Zal ik bij Wolfs gaan kijken. Ja, laat ik dat maar doen. Als ik naar zijn kamer loop, merk ik dat deze op slot is. 'Wolfs?' Zeg ik. Geen reactie. Nou, hij zal nog wel slapen. Hij was gister vast laat thuis.
Nadat ik mijn ontbijt op heb -het is eigenlijk meer lunch- vertrek ik richting het bureau.

Wolfs pov
Ik word wakker met een knallende hoofdpijn. Een kater. Als ik mijn ogen open, heb ik al snel door dat die hoofdpijn niet alleen door de kater komt. Ik lig in een hoek van een redelijk grote kamer die ik niet ken. Ik probeer me te herinneren wat er de vorige dag heeft afgespeeld. Ik weet er weinig meer van. Hoe had ik zo stom kunnen zijn om zoveel te drinken?
Au. Mijn polsen. Ze zijn met touw achter mijn rug vastgebonden. Ik probeer ze los te krijgen, maar het lukt niet. Opstaan lukt gelukkig wel. Ik loop naar iets wat op een deur lijkt. Deze probeer ik met mijn handen op m'n rug open te krijgen. Hij zit op slot. Ik had ook niet anders verwacht, maar je weet nooit. Ik ga weer terug naar de hoek waar ik vandaan kwam. Ik zie dat er bloed op de muur zit op de plek waar ik met m'n hoofd tegenaan heb geleund. Mijn hoofd zal wel gebloed hebben. Hoe laat is het trouwens? Er is nergens een raam waar ik iets op kan bazeren. Is het nog nacht of is het al bijna middag? Ik heb werkelijk geen idee.
Ik hoor stemmen. Die stemmen kan ik niet thuis brengen. Volgens mij is het niet eens Nederlands, of toch wel?
Hoe ben ik hier terecht gekomen? Of nog beter. Hoe kom ik hier ooit weer weg? Áls ik hier ooit weg kom...