*** Shortlist We Write 2022 ***
Wanneer Dahlia, superster en hot topic, voor de zoveelste keer ongewenst op de cover van een magazine verschijnt, is de maat vol. In een poging om Dahlia's reputatie te redden, wordt er besloten om een neprelatie op p...
Twee dagen. Het duurde al twee dagen en Dahlia had geen idee hoe ze het goed moest maken. Ze was een lafaard, dat wist ze zelf ook wel. Ze durfde Laurel echter niet meer onder ogen komen na wat ze tegen Dahlia gezegd had. Laurel had gelijk. Robyn was nooit meer geweest dan een idee. Dahlia had zoveel op het spel gezet voor iets wat zich afspeelde in haar verbeelding en het was ronduit belachelijk. Dahlia staarde naar de bleke variant van zichzelf in de spiegel en vloekte. Waarom kon ze Robyn niet gewoon loslaten? Het zou zo simpel moeten zijn. Robyn hield niet haar. Klaar en duidelijk. En toch... Elk berichtje en elk telefoontje trok Dahlia Robyns wereld weer binnen. Het was bijna oneerlijk.
Dahlia zuchtte gefrustreerd naar haar spiegelbeeld. Hoe kon het dat haar hoofd haar vertelde wat voor slecht nieuws Robyn was, maar dat haar hart toch naar haar bleef hunkeren? Het was niet meer het wanhopige gevoel dat ze in het begin gehad had, maar ze kon niet ontkennen dat het er nog steeds was. Ze beet op haar lip tot ze bloed proefde en probeerde de tranen te negeren die over haar wangen rolden. Het was nooit de bedoeling dat het zo moeilijk zou zijn.
'We maken gewoon plezier, toch?'
Robyns zachte stem schalde door Dahlia's hoofd. Het was een mantra geworden, een definitie van wat hun relatie was. Dahlia had het zo nodig moeten verpesten. Net zoals ze het verpest had bij Laurel. Haar hart trok pijnlijk samen toen de herinneringen aan haar ruzie met Laurel weer naar boven kwamen. Het voelde anders dan haar ruzies met Robyn. Dieper, op de een of andere manier, alsof er iets kapot was dat niet meer gemaakt kon worden. Dahlia ademde beverig uit door het wanhopige gevoel dat haar hart benauwde. Robyn en zij hadden ook ruzies gehad. Na dronken nachten, soms zelfs nadat ze seks gehad hadden. Maar ze hadden nadien telkens gedaan alsof er niets aan de hand was geweest. Omdat het toen niets uitmaakte. Dahlia's ogen vonden die van zichzelf weer in de spiegel. Ze waren roodomrand door haar tranen.
'Je moet dit oplossen, Dahlia.'
Ze knikte naar zichzelf, alsof ze het advies net van iemand anders gekregen had. Ze veegde bruusk haar tranen weg, plots vastberaden. Ze weigerde om zich nog langer te verschuilen in de veiligheid van haar hotelstudio. Dit had al veel te lang geduurd. Ze beende de badkamer uit en greep haar sleutels uit de rommel die op haar bed lag. Het maakte haar niet eens meer uit dat ze er slecht uitzag. De gedachte aan Laurel was het enige dat haar hoofd nog vulde.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Dahlia herkende tot haar grote opluchting Laurel achter de bar, die breed stond te lachen met een andere bartender. Dahlia's hart trok pijnlijk samen. Deed hun ruzie haar dan niets? Misschien was het een stom idee geweest om hier naartoe te komen. Dahlia duwde haar nagels in haar handpalmen en stond op het punt om rechtsomkeer te maken, toen Laurels ogen de hare vingen. Laurels mondhoeken zakten vrijwel meteen naar beneden. Ze legde kort haar hand op de arm van de andere bartender en stapte toen langzaam op Dahlia af.
'Dahlia? Wat doe jij hier?'
Dahlia had een tel lang geen idee meer. De manier waarop Laurel naar haar keek, keerde haar maag om en een misselijk gevoel maakte zich meester van Dahlia.
