*** Shortlist We Write 2022 ***
Wanneer Dahlia, superster en hot topic, voor de zoveelste keer ongewenst op de cover van een magazine verschijnt, is de maat vol. In een poging om Dahlia's reputatie te redden, wordt er besloten om een neprelatie op p...
Dahlia beet op haar lip en probeerde wanhopig op de naam van het meisje voor haar te komen. Haar hoofd bleef echter leef. Haar basgitariste trok een wenkbrauw op.
'Ezmee. Je basgitariste voor de afgelopen, ik weet niet, vier jaar?'
'Esmee, juist!'
Ezmee draaide met haar ogen.
'Met een "z", Dahlia.'
Ze draaide zich weg van Dahlia en boog zich over haar basgitaar. Dahlia wrong haar handen samen, niet goed wetende wat ze nu moest zeggen. Waarom leek dit zo gemakkelijk met Laurel?
'Wat wil je?'
Ezmee keek over haar schouder naar Dahlia. Haar korte, donkerblauwe haren vielen daardoor voor haar gezicht, maar ze deed niet de moeite om ze uit haar ogen te vegen. Het was Dahlia nog nooit eerder opgevallen dat Ezmees haren gekleurd waren. Was dat altijd zo geweest? Dahlia schudde haar hoofd toen ze besefte dat ze aan het staren was en herpakte zich.
'Ik vroeg me af of je... Heb je zin om na de repetitie samen iets te eten?'
Ezmee draaide zich nu helemaal om. Ze had een verbaasde uitdrukking op haar gezicht die ervoor zorgde dat Dahlia spijt kreeg van haar uitspraak.
'Waarom nu? Na al die jaren?'
Dahlia twijfelde en richtte haar blik op de witte basgitaar van Ezmee. Het was een moeilijke vraag, maar wel een terechte. In al die jaren dat ze samen optraden, had Dahlia nooit de moeite genomen om met haar te spreken.
'Omdat ik recent tot het besef gekomen ben dat er meer is aan de wereld dan roem alleen.'
Het besef viel zwaar, maar het was wel zo. Met Laurel omgaan was bevrijdend, maar het had haar leven daarom niet gemakkelijker gemaakt. Dahlia had altijd verlangd naar de wereld buiten de fans en de pers, maar nu ze die kant eindelijk ontdekt had, bleek het moeilijker te zijn om die los te laten dan ze eigenlijk wilde. Ezmee leek even na te denken, maar knikte toen.
'Prima. Vandaag lukt niet. Maar morgen?'
Dahlia voelde zich ontspannen. Ze knikte snel en glimlachte trots. Ezmee glimlachte en boog zich weer naar haar instrument, alsof ze duidelijk wilde maken dat het gesprek daarmee afgelopen was. Dahlia glunderde. Het was een stap in de juiste richting en Dahlia wilde elk beetje dat ze kreeg, hoe klein ook, nemen.
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
'Dahlia, vertel me eens, aan wat heb ik de eer?'
Dahlia trok haar wenkbrauwen op naar Madeline en knikte naar Laurel, die even verderop iemand aan het bedienen was. Madeline mepte haar zachtjes met haar vaatdoek en schudde lachend haar hoofd.
'Nu had ik echt gehoopt dat je hier voor mij was.'
'Blijven dromen. Wie weet, op een dag...'
Madeline draaide met haar ogen en nam een leeg glas van de bar.
