မင္းရဲ႕ကိုယ္ပြား ၂
"ဒီေန႔ ေက်ာင္းလာႀကိဳမယ္"
"ဗ်ာ"
အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားသည့္မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္
က်ေနာ့္မ်က္ေမွာင္ေတြၾကဳတ္သြားရေလသည္။ ေက်ာင္းေလးလာႀကိဳမယ္ေျပာတာကို ဒင္းကဘာျဖစ္
သြားရတာလဲ။
"ဘာလဲ ေက်ာင္းလာႀကိဳမယ္ေျပာတာကို မ်က္ႏွာ
ကဘာလို႔ျဖဴေဖ်ာ့သြားရတာလဲ? လာမႀကိဳေစခ်င္တာလား ရည္းစားေတြဘာေတြထားေနၿပီလား?"
မေက်နပ္သလိုေမးလိုက္မိေတာ့ သူကခ်က္ခ်င္းေခါင္းေလးခါျပလာေလကာ ၾကယ္သီးကိုဆက္တြယ္
ေပးေနေလသည္။
"ဒါပဲေနာ္ ရည္းစားထားတာတို႔ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔
တဲြေနတာတို႔ ဘာမွမျမင္ခ်င္ဘူးေနာ္ ေ႐ွာင္းက်န္႔
ၾကားလား?"
"ဟုတ္"
ၾကယ္သီးတပ္ေပးေနသည့္သူ႔ကိုယ္ေလးကိုပိုနီးကပ္
ေနေအာင္ခါးကေနဆဲြယူလိုက္ရင္း ကိုယ္ခ်င္းနီးကပ္ေစလိုက္သည္။ ဘယ္ႏွစ္ခါေထြးေပြ႔ေနပါေစ အျမဲ
က်ေနာ့္ရင္ခြင္နဲ႔စိမ္းကာအေနခက္ေနသလိုျဖစ္ေန
တတ္သည့္သူ႔ကိုအပိုင္သာသိမ္းထားလိုက္ခ်င္သည္။ ကေလးမို႔သာ က်ေနာ့္မွာထိန္းေနရတာ ဟူးစ္။
နက္ခ္တိုင္ကိုခ်ည္ေပးၿပီးေတာ့ လွည့္ထြက္ရန္ျပင္
လိုက္စဥ္ ခါးေလးကိုပိုတင္းေအာင္ဆဲြထားလိုက္ၿပီး
"ဘယ္ကိုေျပးမလို႔လဲ?"
"အစ္ အစ္ကိုေလး"
"လုပ္ေနၾကကိုေမ့ေနတာေပါ့ ဟုတ္လား?"
ရင္ခြင္ထဲမွာေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေလးေတြေအးစက္ေနကာျပန္ေမာ့ၾကည့္ေနသည့္သူေလးကိုၾကာရင္တကယ္ဆဲြဖ်စ္မိေတာ့မယ္။ ဘယ္လိုဟာေလးလဲ။ က်ေနာ့္ကိုသူဘာလို႔ဒီေလာက္ထိေၾကာက္ေနရတာလဲ။
က်ေနာ္လည္းဘာမွမလုပ္မိပါဘူး။
"မ မ မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကိုေလး"
"ဒါဆိုဘယ္ေျပးမလို႔လဲ?"
"ဟို"
"ဆင္ေျခေပးဖို႔စဥ္းစားမေနနဲ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေတာ့"
သူ႔ကိုယ္ေလးကိုတည့္တည့္ေလးျပန္ေနရာယူလိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြကိုဖိမွိတ္ထားေလသည္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ က်ေနာ္ထိုမ်က္ဝန္းေလးေတြကို မွိတ္မထားေစခ်င္ပါ။ ရပါတယ္ေလ။ ေနာက္ေတာ့တေျဖးေျဖးက်င့္ယူရမွာေပါ့။ မ်က္ဝန္းေတြမွိတ္ထားသည့္ သူ႔မ်က္ႏွာနားေလးတိုးကပ္ကာ
နႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုခပ္ဖြဖြဖိကပ္နမ္းလိုက္ေတာ့ ရင္ခြင္ထဲကကိုယ္ေလးကတုန္သြားေလသည္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကိုတြန္းလာရင္း
