"အား"
ကိုယ်လေးလူးလွန့်လာကာ မျက်ခုံးလေးတွေကျုံ့သွားြပ်ိး ညီးညူလာသည့်သူလေးကြောင့် ပြုံး
နေမိစဉ် သူ့မျက်ဝန်းလေး တွေပွင့်လာလေသည်။
"ကိုကို"
"နိုးပြီလား?"
"ကိုကိုရော နိုးနေတာကြာပြီလားဟင်"
"ကိုယ်ကအိပ်မပျော်လို့"
"ဟင် ဟုတ်လား ဘာလို့လဲဟင် နေမကောင်းလို့လား?"
သူကိုယ်တိုင်တောင် လှုပ်နိုင်တာမဟုတ်ဘဲ ကျနော့်အတွက်လာစိတ်ပူပေးနေသည့် အနှီလူသားလေးကြောင့် ကျနော်ပြုံးလိုက်မိကာ
"မဟုတ်ပါ ဘူးကွာ ရင်တွေခုန်ပြီး ပျော်နေလို့ အိပ်
မပျော်တာ ညကကိုယ်အရမ်းပျော်ခဲ့ရတာ ကလေးသိလား?"
"ကိုကိုကလည်း"
ညကအကြောင်းပြောလိုက်တော့ မျက်နှာလေးနီရဲ
သွားသည့် သူလေးက အသည်းယားအောင် နှုတ်ခမ်းတွေကိုပါ ကိုက်ထားလေသည်။
"တကယ်ကွာ မရှက်ပါနဲ့ကလေးရာ အခုဆို ကိုယ်
တို့က အိမ်ထောင်သည်တွေဖြစ်နေပြီပဲ ရှက်စရာမ
လိုပါဘူးကွ"
"ကိုကိုကလည်း သူ့ဟာသူ ရှက်နေတာကို ကျနော်
လည်းမရှက်အောင်နေလို့မှမရတာ"
"ဟားဟား အေးပါကွာ"
"အား ကိုကို"
"ဟင် ဘာလို့လဲ"
အသည်းယားလှစွာ ကိုယ်လေးကိုပွေ့ဖက်ရန် ပြင်
လိုက်စဉ် သူကလက်ကလေးတွေဖြင့်တွန်းလာတာ
မို့ အလိုမကျသလို ကြည့်လိုက်ကာ ပြန်မေးလိုက်မိ
လေသည်။
"နာ နာနေသေးလို့ပါ"
ဟုတ်သားပဲ။ ညကကျနော်တော်တော်လေးကြမ်း
ထားခဲ့မိသည်ပဲ။ အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ ကြမ်းလိုက်မိ
သည်မို့ သူလေးအတော်နာကျင်နေမှာပင်။ မျက်နှာ
လေးမဲ့နေသည့်သူလေးကိုသနားသွားရလေသည်။
"တအားနာနေတာလား ကလေး"
"ဟုတ် "
"ကလေးရာ ဆောရီးကွာ "
"ကိုကို ည ညကအရမ်းကြမ်းတာပဲ ဘာလို့အဲ့လောက်တောင် ကြမ်းရတာလဲ ကျနော်အရမ်းကြောက်နေတာ ကျနော်နာနေပါတယ် မခံနိုင်တော့ပါဘူးဆိုတာကိုတောင် ကိုကိုအတင်းလုပ်ခဲ့တာ"
