ახლა სად ვარ?
სეულში
რას ვაკეთებ?
მოდი მოკლედ მოვყვები;
სკოლა დავასრულე და უნივერსიტეტში ჩავაბარე, ყველა იმ მოგონების დამარხვა ვცადე რომელიც იმ საშინელ ადგილს მაკავშირებდა, დედაჩემის მკვლელს ასე
უბრალოდ ჩემით ვერ ვიპოვიდი, ამიტომ სიტუაცია ჩემს სასარგებლოდ უნდა გამომეყენებინა, რაც არ უნდა მოხდეს იმ დღეს დავიფიცე რომ მთელი ჩემი ძალებით ვიპოვიდი მას და პასუხს ვაგებინებდი
- კიმ სეიონგი - ლექტორი ჩემს სახელს იძახებს რაზეც მთელი კლასის ყურადღება ჩემზე გადმოდის
- დიახ - ვეუბნები ისე რომ თვალებში არ ვუყურებ, მაგრამ რა აზრი აქვს ისედაც ვიცი რომ გაბრაზებულია
- ახლავე დირექტორთან დაწერთ რომ დაგვეანება აღარ განმეორდება, იცოდეთ დაგვიანებისთვის შემდეგში საერთოდ არ შემოგიშვებთ - ბოლო სიტყვაზე თვალები მენთობა და მეცინება
- კიდევ იცინი, ახლავე დირექტორთან - ცინიზმით აღსავსე თავს ვუკრავ და გარეთ გავდივარ, რა მოხდა მერე საქმის გამო თუ ვერ ვასწრეფ ამ სულელურ ლექციაზე დასწრებას
ბოლოს როგორც იქნა მივაღწიე დირექტორის კაბინეტამდე, დაკაკუნებას ვაპირებდი როდესაც ყვირილი გავიგონე, უფრო ახლოს მივედი რომ გამეგო
- კიდევ მერემდენედ უნდა განმეორდეს - ებნება კონტროლდაკარგული დირექტორი რაზეც მეღიმება
- არ ვიცი დრო გვეტყვის - ნამდვილად ვიცი მომღიმარე ეუბნება, რაზეც ცოტა მაკლია და სიცილს დავიწყებ
- თუ კიდევ ერთხელ განმეორდება მომიწევს შენს მშობლებს ვაცნობო, იმედია ეს არ გინდა? - ისევ ეს, რა მოხვდება რომ მშობლების გარეშე მოაგვაროთ ეს საქმე, ნუ ჩემთან მაინც მოუწევთ,
- კარგით, როგორც გინდათ აღარ განმეორდება - მესმის კარს როგორ უახლოვდება სხეული, საკეთიც ჩამოიწია და იქიდან ბატონი თეჰიონი გამოდის ჩემს დანახვისთანავე სახეზე ღიმილი ეგვრება, ნუ ჰგონია რომ კარგი გასართობი ვიქნები მისთვის, მის ქცევებზე მეცინება და კაბინეტში შევდივარ, თეჰიონს ყურადღებას აღარ ვაქცევ და დირექტორი წინ ვჯდები
- სეიონგი, შენთან რა მოხვდა? - მეკითხება დაღლილი დირექტორი, თეჰიონი ჯერ ისევ არ იყო გასული და ჩვენს სპეკტაკლს აკვირდებოდა
- დაგვიანება - ვეუბენბი მოჭრით
- ისევ ეს - აგრძელებს დირექტორი, მის მაგიდიდან ფურცელს იღებს და მე მაწვდის, მეც ხელს ვაწერ
- იმედია მეტი აღარ განმეორდება - მეც თავს ვაქნევ და გავდივარ, გზაზე მისულს თეჰიონის ხმა მაჩერებს
- სეიონგ მოიცადე - მეუბნება და ჩემსკენ მოდის, გვერდით მიდგება და გზას ისე ვაგრძელებთ
- ამოღერღე კიმ თეჰიონ - ვამბობ დიდხანი სიჩუმის შემდეგ, რაზეც თეჰიონი ჩემსკენ იხედება და მიყურებს
- შენ ნამდვილად განსხვავებული ხარ - მეუბნება მისი ხრიწიანი ხმით
- ხოო, სჯობს თავიდანვე ისწავლო რომ მე სხვა გოგონებისავით შენი ფული არ მაინტერესებს - ვეუბნები სარკაზმით, რაზეც მიღიმის
- ეგ კარგია, რადგან შენი დახმარება მჭირდება - მიბრუნდება მე
- ჩემი? თეჰიონ თავი რამეს ხომ არ ჩამოარტყი - ვეუბნები ღიმილის გარეშე, ,,ჩემი დახმარება რაში უნდა უნდოდეს" ვფიქრობდი ჩემსთვის
- მინდა ერთი ღამით ჩემი შეყვარებული იყო - ისე მეუბნებოდა თითქოს წყალი უნდა მიმეტანა მისთვის
- შენ მართლა გაუბერე იცი, წადი აქედან - ვეუბნები და ხელით ვანიშნებ რომ მომშორდეს
- იცოდე თუ დამეხმარები მამაჩემს ვეტყვი და ხელფას მოგიმატებს - მეუბნება წარბების აწევით,
- საიდან? - თუმცა არ გამკვირვებია, მე ხომ მისი მომუშავე ვიყავი, ნამდვილად მინდოდა მეტი ხელფასი, ამიტომ სხვა გზა არ დამიტოვა
- კარგი ამ ერთხელ - ჩემს ნათქვამზე ჩემთან მოდის და მეხუტება, რაზეც თვალების ტრიალით ხელს ვუტყაპუნებ
- კარგი მაშინ, იცოდე ხვალ საღამოს გამზადებული დამხვდი - თვალს მიკრავ და მარტო მტოვებს, საკუთარ თავს ვწყევლი რომ დავთანხმდი, მაგრამ იმით ვიმხნევებდი რომ მალე ხელფასე მომემატებოდა და აღარ მექნებოდა სანერვიულო ბევრი
YOU ARE READING
solace
Actionჩვეულებრივი გოგო რომელსაც შეუძლია დაინახოს ის რაც სხვებს არ შეუძლია წარსული და მომავალი
