chapter 9

366 35 0
                                    

სიძულვილი

ენით აღუწერელი გრძნობა, რომელიც მთელ სხეულს იპყრობს, ბინდივით ეფინება თვალებს და არაფრის დანახვას აძლევს

მთელი სხეულია შეპყრობილი ამ საძაგელი გრძნობით

როგორ მინდა ჩემს წინ არსებული სხეული ნაკუწებად ვაქციო, როგორ მინდა ყველაფრისთვის ვაზღვევინო

- აბა სად ვიყავით

სეიონგ რომელსაც არაფრისთქმელ სახით უყურებდა საუბარი დაიწყო

- რატომ მაინცდამაინც დღეს?

- არ შეიძლება ჩემ შვილის დაბადების დღე მივულოცო

შოკში ვიყავი

- კარგი საჩუქარი იქნებოდა შენი გვამი რომ მოეტანათ

ეუბნება მთელი ზიზღით

ის კი მე მიბრუნდება

- ჯონგკუკ არ იცოდი რომ დღეს ჩემს გოგოს დაბადების დღე ჰქონდა, აჰჰ არადა მეგონა კოცნა საჩუქარი იყო

- შენ საიდან-

- ვიცი?

მის ნათქვამს ავისმომასწავლებელი სიცილი დააყოლა

- სეიონგ არაფერს იტყვი?

ისევ მას უბრუნდება

- აქ არაფერია სათქმელი

ამბობს მკაცრი ხმით, სეიონგი, მე კი ამ ყველაფრით საშინლად დაბნეული ვიყავი

- გამაგებიებთ საერთოდ რა ხდება

- მან იცის მიზეზი თუ რატომაც გინდა ჩემი დაჭერა და მოკვლა, მაგრამ ხელს არ გიშლის, რადგან ეს თვითონაც უნდა

- კი, მაგარამ როგორ? მე ხომ არასდროს მითქვამს

უკვე დიდი გაურკვევლობაში ვიყავი, მან დედაჩემზე აცოდა, კი მაგრამ როგორ

- არცაა საჭირო, ჩვენ მას ვხედავთ

მისთვის აგრძელებს ჰეონჯუნი

- მოკეტე, უბრალოდ მოკეტე

სეიონგის ხმა ზარივით ისმის მთელ ოთახში

solaceWhere stories live. Discover now