အျဖဴေရာင္လိုက္ကာစေတြ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကာရန္ထားျပီး လူတစ္ေယာက္လွဲသာရံု ကုတင္က်ဥ္းက်ဥ္းမွာေတာ့ ခ်စ္ရသူဟာတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တာ နာရီဝက္ခန္႕ပင္ ရွိေလျပီ ။
" jisoo ရယ္ သတိရပါေတာ့ "
သူ႕လက္အစံုကို ပါးမွာအပ္ရင္း ခပ္တိုးတိုးျငီးဆိုေတာ့ စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္သည့္အလား လက္ေခ်ာင္းသြယ္တို႕ လႈပ္ရွားရင္း မ်က္ခြံနွစ္လႊာဟာ ပြင့္ဟလာတယ္ ။ ကိုယ့္ ကမၻာမွာေပ်ာက္ကြယ္ေနတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ဟာ အေမွာင္ထုကို ရုတ္တစ္ရက္ ထိုးခြင္းပစ္သလိုမ်ိဳး ၊ ပြင့္ဟလာတဲ့ သူ႕မ်က္ဝန္းညိဳညိဳတစ္စံုဟာ ခႏၶာတစ္ခုလံုးကို ေႏြးေထြးေစတယ္ ။
" jisoo ! ! "
သတိရခ်င္းပဲ အားယူကာ ထထိုင္ဖို႕လုပ္ေနတဲ့ သူ႕ေၾကာင့္ ပုခံုးနွစ္ဖက္ကိုကိုင္ရင္း ခပ္ဖြဖြထိန္းေပးလိုက္တယ္ ။ မရင္းနွီးေလတဲ့ ေနရာကို ေဝ့ဝဲၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ကို ျပန္ၾကည့္လာေနတဲ့သူ႕ေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းေတြက ေမးခြန္းကို ကိုယ္လက္တန္းဖက္နိုင္ခဲ့တယ္ ။
" ဟုတ္တယ္ . . ေဆးရံုေရာက္ေနတာ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ ဘာျဖစ္လို႕ရုတ္တရက္ၾကီးလဲက်သြားရတာလဲ အရင္ကေကာ အခုလို ခနခနျဖစ္တက္လား "
ကုတင္ေနာက္ေက်ာကို ေလ်ာ့ရဲရဲမွီရင္း လက္ကာျပတဲ့သူဟာ ေမးခြန္းေတြမ်ားတာ မၾကိဳက္တဲ့ပံုပါပဲ ။ စိတ္ပူလြန္းလို႔ ၊ နင္သတိမရလာတဲ့ နာရီဝက္ေလးအတြင္းမွာ ငါ့ကမၻာဟာ ေဆာက္တည္ရာမဲ့လြန္းလို႕ ၊ နင့္ကို အခုထက္ပိုျပီး ကရုစိုက္ေပးခ်င္လို႕ . . . အဲ့တာေၾကာင့္မို႕ အခုလိုေမးခြန္းေတြ တရစပ္ထြက္က်လာတာပါလို႔ေျပာရင္ သူဟာေအးစက္စက္မ်က္ဝန္းတစ္စံုနဲ႕ပဲ စိုက္ၾကည့္ေနဦးမွာ ။ ခံစားခ်က္ေတြကို နားမလည္တက္သလိုမ်ိဳးေလ ။
" ငါ ေဆးရံုကဆင္းခ်င္တယ္ "
" ဆရာဝန္ကလည္း သတိရလာရင္ ေဆးရံုဆင္းလ္ုိ႕ရျပီေျပာထားတယ္ . . . ငါ ေဆးရံုဆင္းဖို႕သြားလုပ္လိုက္ဦးမယ္ ခနေနာ္ "
YOU ARE READING
နွယ်ရှင်လို ... သူ
Fanfictionရုန္းထြက္ခ်င္ခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ မရုန္းထြက္နိုင္ခဲ့ဘူး ခ်စ္ျခင္းပါလို႔လည္း ေခါင္းစဥ္မတပ္ခ်င္ဘူး ဒီတိုင္း အရမ္းကို ကရုစိုက္ေနမိတာမ်ိဳးေပါ့ ရုန်းထွက်ချင်ခဲ့တယ် ဒါပေမယ့် မရုန်းထွက်နိုင်ခဲ့ဘူး ချစ်ခြင်းပါလို့လည်း ခေါင်းစဉ်မတပ်ချင်ဘူး ဒီတိုင်း အရမ်းကို က...
