İsimsizler

Koruma

Sabah uyandığımda mutfaktan sesler geliyordu.

Uyku sersemliği ile mutfağa gittim. Mertcan yemek yiyordu.

"Saat kaç?" diye sordum merakla. "Altıya geliyor." diyen Mertcan ile küfrettim.

"Ben geri uyumaya gidiyorum." dedim ve gözüm kapalı bir şekilde koltuğa geri yattım.

Anında geri uykuya dalarken yanımdaki kişiye sarıldım. Bir dakika! Yanımdaki kişiye sarıldım!

Anında yerimden sıçrarken kimin yanına yattığıma baktım.

Bartu uyanırken "Pardon. Ben uyku sersemliği ile kendi yerime değil de senin yanına yatmışım." dedim.

"Sorun değil. Bu arada saat kaç?" diye soran Bartu ile "Altıya geliyormuş." dedim.

"O zaman hazırlanın da okula gideceğiz." diyen Bartu ile şaşkınlıkla "Ne okulu?" diye sordum.

"Altun Kolejine kaydımızı dün gece hallettim." dedi Bartu.

"İyi yapmışsın. O zaman ben Bora'yı uyandırayım." dedim.

Yatak odasına girdiğimde Bora'nın yastığa sarılmış bir halde uyuduğunu gördüm.

Bu hali beni güldürürken ciddi olmaya çalıştığım bir ses tonuyla "Bora Duman uyanın lütfen. Yoksa yedi sülalenize boru girsin." dedim.

Bora bir anda uyanıp yastığının altındaki bıçağı bana fırlatması ile birisinin beni çekmesi bir oldu. Yine ölmekten yırttım.

"Ebeni sikeyim lan! Ne yapıyorsun?" diye  bağırdı Bartu.

Bıçak kapıya saplanmıştı ve fazlasıyla ölümcül geliyordu.

Bora "Ben üzgünüm. Çocukluğumdan beri bunu evde her uyandığımda yalnız olurdum. Şimdi birisi uyandırınca..." diye konuşmaya devam edecekken onu durdurdum.

"Tamam bende sana bıçak fırlatırım. Ödeşiriz." dedim.

"Korkmalı mıyım?" diye soran Bora ile "Hemde çok fazla korkmalısın." dedim gülerek.

Mutfağa doğru giderken Bartu'ya "Teşekkürler." dedim.

"Rica ederim. Ama daha dikkatli olmalısın. Her zaman seni kurtaran birisi olmaz." diyen Bartu ile "Ben sana güveniyorum koçum. Sen beni korursun." dedim.

Ben bu dediğime gülerken Bartu "Ne yapalım artık korumak şart oldu." dedi.