İsimsizler

Final

2 Ay Sonra

Gözlerimi açtığımda Bartu yanımda değildi.

Yatağın ortasında uyuyan Eda'ya baktım ve yanağına bir öpücük bıraktım.

"Günaydın güzelim." diyerek odaya giren Bartu ile "Günaydın." dedim.

"Uyuyor mu? diye soran Bartu ile "Evet" anlamında kafamı aşağı yukarı salladım.

Bartu Eda'nın diğer yanına uzandı ve hafif dalgalı olan saçlarının üzerinden öptü.

"Çok güzel." diyen Bartu ile "Değil mi? Çok güzel uyuyor." dedim.

"Evet çok güzel uyuyor ama ben seni kastediyordum." diyen Bartu ile gülümsedim.

"Fark ettin mi hafif hafif hecelemeye başladı." dedim.

"Evet. Çok tatlı." diyen Bartu'nun elini tuttum.

"Her şey için teşekkür ederim. İyi mi hayatıma girmişsiniz." dedim.

"Asıl benim gibi ailesi olmayan, yetim bir çocuk ile aile kurduğun için ben teşekkür ederim." diyen Bartu ile tam dudağından öpecekken midem bulandı ve banyoya koştum.

Klozete tüm midemdekileri boşaltırken Bartu saçlarım önüme gelmesin diye geride topluyordu.

Kendime geldiğimde ayağa kalktım ve elimi yüzümü yıkadım.

"Güzelim iyi misin? Hastaneye gidelim mi?" diye soran Bartu ile "Daha iyiyim. Gerek yok." dedim.

"Emin misin? Ne olur ne olmaz diye hastaneye gitseydik." diyen Bartu ile "Bugün kaçı?" diye sordum.

"Yirmi beşi." diyen Bartu ile özel günümün fazlasıyla geciktiğini fark ettim.

"Bartu hani az önce bir aile kurduğumuz için teşekkür ettin ya. Sanırım o aile büyüyor." dedim.

Bartu dediğimi anlamış olmalı ki gözleri dolmuştu.

Gülümseyerek Bartu'ya sarıldım. Hayallerimi gerçekleştirmiştim.

Okumak, evlenmek, aile kurmak. Ailemiz küçük bir aile de değildi. Kocaman bir aileydik.

Bora, Mertcan, Fulya, Deren, Berke, Nisa, Bartu, Eda ve aramıza katılacak olan yeni üye.