İsimsizler

Ufaklık

Hastane koridorunda koşarken bizimkileri gördüm.

"Fulya ne oldu? Niye gelmemi istediniz?" diye sordum.

"Ameliyat bitti." diyen Fulya ile "Annem nerede? Onu görebilir miyim? " diye sordum.

"Eylül sana bir şey demeliyiz." diyen Deren ile "Ne oldu? Anneme bir şey mi oldu?" diye sordum.

"Anneni kurtaramadılar." diyen Berke ile kulaklarıma inanamadım.

"Şaka, şaka değil mi?" diye sordum. Kimseden ses çıkmayınca "Kardeşim o iyi mi?" diye sordum.

"Evet. Bebek bölümünde bakılıyor. Durumu iyi." Fulya ile bebek bölümüne doğru ilerlemeye başladım.

Herkesi geride bırakarak yürüyordum. Çünkü yanımda olsalardı ağladığımı göreceklerdi.

Bebeklerin olduğu odanın penceresinin arkasına geçtim.

"Hangisi benim kardeşim?" diye sordum.

"En öndeki. Bak uyuyor." diyen Berke ile fısıldayarak "Artık benim sorumluluğumdasın ufaklık." dedim.

"Nasıl bakacaksın?" diye soran Bora ile "Belki kendimden fedakarlık yapacağım ama yine de bu ufaklığa bakacağım." dedim.

"Ufaklığı ne zaman eve götürebilirim?" diye sordum.

"Doktorun dediğine göre şaşırtacak kadar sağlıklıymış. İstediğiniz zaman eve götürebiliriz." dedi Nisa.

"O zaman Bora çıkış işlemlerini hallet bu ufaklığı eve götürelim. Berke adamlara da deyin annemin cenaze işleri ile ilgilensinler. Deren sende bugün mafyaları büyük depoya çağır. Yeni büyükler olarak onlara görüneceğiz. Ve kurallarda birkaç değişiklik yapacağım." dedim.

"Yeni büyükler derken neyi kast ettin?" diye sordu Fulya.

"Biz kaç kişiyiz?" diye sordum.

"Dört kişisiniz." diyen Fulya ile "Yanlış. Sekiz kişiyiz. Büyüklerin yüzüklerini sizlere de vereceğim. Siz de bunu hak ettiniz. Kalan iki taneyi ise dayım ve dayımın sevgilisine verdim." dedim.

"Adamın dibisin." diyen Berke ile "Bunu biliyorum." dedim gülerek.

"Peki bu ufaklığın adı ne olacak?" diye soran Bartu ile "Eda nasıl isim?" diye sordum.

"Bence çok güzel. Aynı kıtır kenarlı pizza gibi!" diyen Mertcan ile "Hayatımıza hoş geldin Eda." diye fısıldadım.