Dudaklarımı kanlı dudaklarına bastırdığımda gözlerindeki ifadeyi hiç bir zaman unutmayacağımı biliyordum. Büyük ihtimal o da bu öpücüğü asla unutamayacaktı. Gözlerimi kapattım ve o bakışları sonsuza kadar zihnime kazıdım
İki farklı karakterin kendi...
Sabah kalktığım gibi küt saçalarımı düzleştirerek üzerimi değiştirmiştim. Ayağımın durumu oldukça iyiydi hatta ağrı bile yoktu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çantamı alarak vama çıkıp ordan bahçeye inmiştim. Şimdi istediğiniz kadar kapıma dayanın.
Yolda durdurduğum taksilerden birine atlayarak doğruca Üniversiteye gitmiştim.
Kampüse girdiğimde sınıftan bir kaç kişiyle karşılaşmıştım. Hepsi garip garip bakarak yanımdan geçip gitmişti. Biraz daha ilerlediğimde Siwon ve Minahı görmüştüm.
Yanlarına gitmek gibi bir niyetim yoktu ama onlar benim yanıma geliyordu.
-Ahh Marita saçların ne kadar güzel olmuş
"Teşekkür ederim Siwon"
Soğuk bir şekilde cevaplayarak konuşmak istemediğimi açık bir şekilde her halimle belli ediyordum.
+Marita ben özür dilerim. Annene bizde olduğunu söylemiştim ama bize gelince odama girmek konusunda inat etti. Ve girdiğinde benimle olmadığını anladı.
"Sorun değil Minah. Her şey için teşekkürler şimdi gitmem gerek"
Her zaman oturduğum banklardan birine doğru ilerledim. Fakat oturacağım sırada Yoongi ve arkadaşlarını gördüğüm an tekrar ayağa kalkmıştım. Taegyung beni gördüğü içün gülümseyerek el sallamıştı.
Üzgünüm Taehyung arkadaşın onun ve sizin çevrenizde olmamı istemiyordu. Gözlüklerimi takıp hepsini görmezden gelerek başka bir yöne doğru gitmiştim.
Tüm derslerde hiçbir şey düşünmeden sadece dersleri dinlemiştim. Yemek molası için zil çalındığında kantine inerek yiyecek birşeyler alıp küçük yuvarlak masalardan birine geçtim.
Aldıklarımı önüme koyarak yemeye başladığımda bir kız gelerek başımın üzerinde dikilmiş o taraf bu tarafa giderek söylenmeye başlamıştı.
"Bir sorun mu var?"
-Evet. Burada hep ban otururum.
"Pardon? Sen mi oturursun?"
Kız kollarını bir birine birleştirmiş sinirle önümde dikiliyordu. Gerçekten bazıları boşuna ego sahibi oluyordu.
-Bak yerimden kalkarsan sevinirim.
"Gördüğün gibi yemek yiyorum kalkamam"
-Burası benim yerim ve yemek yemen umrumda değil.
"Burası senin tapulu malın falan mı? Bildiğim kadarıyla bu Universitede kimsenin tapulu masası yok isteyen istediği yerde oturur"
Çantasını sertçe masamın üzerine vurarak bağırarak konuşmaya başladığında etraftaki insanlar dönerek bize bakmaya başlamıştı.
-Bana bak. Bay Lee'nin kızısın diye her istediğini yapacak değilsin. Kendini beğenmiş küstahın tekisin.
